Jawel jongens, ik leef nog! Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt, want ik was twee weken terug op Down the rabbit hole. Nu kun je denken dat het niets voorstelt, zo’n festivalletje, maar ik was al jaren niet meer op een meerdaags festival geweest. Sterker nog, ik heb al jaren niet meer in een tent geslapen. Dus ik was wel een tikkeltje zenuwachtig.
Maar ik overleefde het. Ternauwernood, maar toch. In die drie dagen heb ik zelfs een heleboel geleerd. Namelijk:
- Er cool uitzien is alleen op de eerste festivaldag belangrijk. Na een paar keer met je loeistrakke jumpsuit in zo’n snikheet stinkend wc-hokje draag je de rest van het festival alleen nog maar dingen die niet plakken.
- Zweet + zonnebrand + zand + wind = dreadlocks! De 15-jarige in mij was dolgelukkig (de 27-jarige was vooral bang dat ze heur haar moest laten millimeteren, maar een halve fles conditioner later is het net alsof er nooit iets gebeurd is).
- Vegan zijn is ook op festivals meer dan makkelijk. Er was een Dutch Weedburger stand (jeeeeeeeeujj) en echt de helft van de kraampjes had wel een vegan optie. Dat stond dan ook heel groot op het bordje ernaast, want vegans zijn natuurlijk een beetje bijziend door al dat vitaminegebrek. Wat ik allemaal gegeten heb: een Dutch Weedburger (duhhh), geroosterde groente met een soort tofusaté (enige maaltijd die ik vond tegenvallen), mac and cheese (zo zo zooooooo lekker!) thad pai (ook zo zoooooo lekker), een of andere Argentijnse snack van bladerdeeg met champignons die ontzettend boterig smaakte (boterig = altijd goed), en een soort Mexicaanse schotel met tempeh (die ook heerlijk was). Oh en ik heb ook nog ergens een sojacappuccino op (al smaakte die naar drop???). Met andere woorden: ik ben een gelukkig mens. Alleen het ontbijtaanbod viel wat tegen, maar daar had ik gelukkig al rekening mee gehouden door gewoon heel veel rijstwafels en appels en noten mee te nemen. Lekker budgetproof ook.
- La Femme is geen band die bestaat uit twee vrouwen en één man, maar een band die bestaat uit duizend mannen en één vrouw. Mijn leven is op z’n kop gezet. Note to self: bekijk voortaan ALTIJD videoclips in plaats van alleen maar op Spotify te luisteren en er zelf dingen over te verzinnen.
- Moshpits zijn nog steeds een ding. En: er zijn gewoon mensen die roken TIJDENS een moshpit? Ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest (zag al helemaal voor me hoe die sigaret van de man achter me in mijn oog zou belanden dankzij al dat geduw om me heen)
- Tijdens het concert van Tamino kreeg ik een openbaring: jullie moeten allemaal fan van hem worden want hij is zo goed! (Dit nummer is m’n lievelings)
- Er is altijd wel iemand over de camping aan het lopen, dus je zult toch echt naar het wc-gebouw moeten als je ‘s nachts met een volle blaas wakker wordt. Stiekem wildplassen aan de andere kant van het pad is er niet bij (deze heb ik van een vriendin hoor ik zou zoiets noooit overwegen) (echt niet!)
Lekker rustig hè
- Een tent openritsen en roepen “Hee jongens, wakker worden, het is al half elf, het festival is al begonnen” als het eigenlijk pas half acht is, is echt de grappigste grap ooit. Vind ik dan. Ik klinkt nu heel sarcastisch, maar ik meen het. En ik heb hem niet eens zelf verzonnen.
- Nick Cave is geweldig. Ik had me niet per se heel erg op zijn optreden verheugd – als tiener luisterde ik vooral naar hem omdat ik geobsedeerd was door PJ Harvey en Nick Cave daarom vooral leuk ‘wilde’ vinden, maar het kwartje viel nooit echt. In mijn studententijd had ik één cd van Grinderman die ik heel goed vond, maar verder verloor ik ‘m een beetje uit het oog. Maar op de zondagavond dat we hem zagen (waarbij we de eerste nummers hadden gemist omdat we opeens zo nodig naar de tent moesten om toch nog fancy kleren aan te trekken nu het festival bijna voorbij was) viel het kwartje dus keihard tegen m’n kop aan. Het was echt magisch. (Ik bedoel … alleen al zoals hij de woorden ‘into my arms’ uitspreekt. En hij heeft m’n lievelingsnummer Stagger Lee echt tien minuten gespeeld of zo. Wat een man)
- Gratis water kunnen tappen is echt de beste festivalvoorziening ooit, zeker als het zo heet is. Of het economisch verstandig is weet ik niet want ik heb nu wel ongeveer 80 minder drankjes gekocht dan dat ik anders zou hebben gedaan, maar ik dank de festivalorganisatie op mijn blote gehydrateerde knietjes.
- ‘Niet kunnen uitslapen’ is echt vet onhandig op festivals, vooral als je ook ‘niet goed bent met slaapgebrek’ en daardoor de hele tijd als eerst in je nest ligt. Maar: het zorgt er wel voor dat je gewoon kunt douchen zonder een half uur in de rij te hoeven staan.
- Boeken en tijdschriften meenemen naar festivals is wel echt het nuttelooste wat je kunt doen, zelfs als je zo’n saaie doos als ik bent die de hele tijd al om 1 uur wil slapen en uren voor de rest alweer wakker is (de rest douchte namelijk niet, waardoor ik mijn voorsprong al snel verloor en dus niet kon lezen)
- Ik wil er heel graag uitzien als St. Vincent. Kijk dannnnnnn.
- IK HEB IEMAND ONTMOET DIE DE MENSEN VAN THE ARK IN HET ECHT KENT. OMG OMG ik was echt secondhanded starstruck. Ben ik nog steeds. Ze heeft zelfs met Ola Salo (deze Ola Salo!) gestudeerd! (Ik link even casual naar m’n eigen blogs uit 2011) Dat was trouwens bij Fever Ray, waar we helemaal vooraan stonden omdat een vriendin daar zo’n fan van was. Ik vond Fever Ray ook heel leuk (ik bedoel, ze zag eruit als een moordzuchtige clown/sadistisch jongetje van 8, en een van haar bandleden droeg een enorm spierbundelpak en de rest zag eruit als aliens, helemaal mijn ding dus) maar The Ark blijft voor altijd een van de belangrijkste dingen die me ooit is overkomen dus ja daar blijf ik het tot in het bejaardenhuis over hebben.
- Als de doorspoelknop van de wc op kniehoogte zit, is het niet de bedoeling dat je daar met je hand op drukt.
- Fever Ray (ja ik stond echt vooraan die hoofdjes voor me waren fotografen)
