Ik zou willen zeggen dat, nu januari ten einde loopt, het ‘ineens’ tot me ‘doordringt’ dat ik nog niets geblogd heb over de boeken die ik in december las. Dat zou echter een leugen zijn. Ik had gewoon geen zin om over dit onderwerp te schrijven. Nou ja, beter gezegd, ik had wel zin om erover te schrijven, maar niet om het te publiceren. Want volgens mij vinden jullie mijn blogs over boeken niet zo leuk, aan de reacties te merken. Of lijkt dat maar zo? Eerlijk zeggen.
Anyway, bij dezen de boeken die ik heb gelezen in de laatste maand van 2014:
The Cuckoo’s Calling – Robert Galbraith
Ik heb echt bizar lang over dit boek gedaan. Maanden geleden begon ik er al in, maar hij leek wel behekst, want ik kreeg ‘m gewoon niet uit. Komt ten eerste doordat hij nogal dik is en ten tweede doordat ik tussendoor veel moest lezen voor mijn studie. Ik vond het niet zo erg: hoe lang je over een Rowling doet hoe beter, toch?
Voor diegenen die onder een steen leven: dit boek is dus onder pseudoniem geschreven door de auteur van Harry Potter. Privédetective Comoran Strike onderzoekt de dood van topmodel Lula Landy. Iedereen denkt dat ze zelfmoord gepleegd heeft, maar haar broer gelooft er niks van en wil weten wie haar heeft vermoord. Laat ik maar beginnen met zeggen dat je alles van Rowling kunt lezen zonder te weten waar het over gaat, want WAT een schrijver is dat. De personages, de plotstwists, de details – deze vrouw is geniaal. Verplichte kanttekening: deze is wel ietsjes langdradig en iets minder fantastisch dan de HP-boeken of A Casual Vacancy (velen vonden die laatstgenoemde wat minder, maar omg, hij is zo mooi! Steek je hand op als je nu ook altijd heel hard moet huilen als je ergens Umbrella van Rihanna hoort!).
Harry Potter en de steen der wijzen – J.K. Rowling
De dag voor Kerstmis besloot ik dat het eindelijk tijd was om Harry Potter te herlezen, iets dat ik al jaren wil, maar nooit durfde omdat ik bang was dat ik het a) minder leuk zou vinden dan vroeger b) het zo leuk zou vinden dat ik mijn dreuzelleven niet meer aankon c) geen tijd zou hebben om alle boeken uit te lezen en/of d) dat ik niets anders meer zou doen dan lezen en daarom zou falen op alle andere gebieden in het leven. Daar was ik toen ik begon met lezen nog steeds een beetje bang voor, maar hoe langer ik nadacht over waar ik spijt van zou hebben als ik op dit moment ineens dood neerviel, hoe duidelijker het werd dat dat toch echt zou zijn dat ik Harry Potter de laatste jaren niet meer herlezen had. Dus ik begon, en ik vond het SUPERLEUK, en ik had geen last van rampscenario’s a, b, c of d (zelfs niet van b, maar dat komt voornamelijk omdat die toverwereldoorlog bij nader inzien toch best creepy is).
Harry Potter en de geheime kamer – J.K. Rowling
Sommige dingen uit die boeken snap ik, in retroperspectief, eigenlijk niet helemaal. Hoe zit dat nou met die scène waarin Lucius dat boek stiekem aan Ginny gaf? Ik zag het niet helemaal voor me. De eerste delen herlezen is voor mij toch vooral opletten of ik hints naar latere delen kan ontdekken, want pas aan het einde van deel 4 is de boel echt aan, om het maar zo te zeggen. Neemt niet weg dat ik deel 1 en 2 op zichzelf ook heerlijke boeken vind. Ik vind het trouwens wel grappig dat ik het personage Hermelien nu veel beter op waarde kan schatten dan toen ik jonger was. Waarom zag ik vroeger niet dat zij zo’n held was? Ze kan praktisch alles. Sneep vind ik nu dan weer wat minder. Ik bedoel, laat het duidelijk zijn, al van jongs af aan was Sneep mijn favoriete personage (ik heb gewoon iets met mannen met grote neuzen en vies haar, oké?), maar hij is ZO GEMEEN! Waarom zag ik dat nooit? Ik was een raar kind.
