Tag Archives: jesus take the wheel

vast zoals een katholiek

Vanochtend had ik een deadline. Een echte hè, zo eentje die je per se moet halen omdat je anders van je opleiding wordt afgegooid en nooit meer een fatsoenlijke baan kan krijgen. Enfin. Een uur voor de deadline zat ik in mijn pyjama achter mijn laptop, te wachten tot ik vanzelf zou beginnen.

Terwijl ik dat deed keek ik op Twitter. Daar las ik dat de vastenperiode gisteren was begonnen.
Ik heb nog nooit eerder gevast en en ik ken ook niemand die dat doet (nou ja, wel met de Ramadan, maar niet nu). De enige ervaring die ik met vasten heb, is dat ik op de basisschool tussen carnaval en Pasen aan iedereen geld mocht vragen om in mijn papieren spaarpotje te stoppen – voor de arme kindjes in Afrika. Eenmaal semi-volwassen wil ik graag eens serieus vasten: ik hou wel van een beetje bezinning, en ik hou er ook wel van om mezelf doelen op te leggen.

Er schijnen regels voor het vasten te zijn, maar tegenwoordig bedenken de meeste deelnemers hun eigen methode: geen tv meer kijken, geen vlees eten, niet meer snoepen of whatever. Daar valt bij mij niet zo veel te winnen – ik kijk zelden tv, eet nooit vlees en ik probeer altijd om niet te snoepen maar dat lukt nooit. Ik moest dus iets anders verzinnen.
De tijd die ik nog had tot mijn deadline tikte voort en ik tikte ‘vastenperiode’ in op Twitter, in de hoop inspiratie op te doen. Maar ik vond niets. Dus ik wendde mij tot Facebook: ook niets. Na een half uur stopte ik met zoeken en begon ik als een razende te tikken voor mijn schoolopdracht.

Later drong het pas tot me door wat mijn persoonlijke vastenopdracht moest worden: niet. meer. nutteloos. internetten. Ook iets wat ik altijd probeer maar wat niet lukt, alleen een veel groter en relevanter probleem dan ‘niet snoepen’. Als ik niet zo veel tijd besteedde aan het lezen van, ik zeg maar wat, comments op YouTube, zouden mijn cijfers zo veel hoger worden en mijn eigen leven zo veel interessanter. Dus dat wordt ‘m. Hierbij verklaar ik plechtig dat ik mijn laptop voorlopig niet meer ga gebruiken voor niet studie- of bloggerelateerde doeleinden. Of voor het enigszins bijhouden van mijn Facebookaccount. Net zoals de katholieken: ik stop niet, ik matig.

31 Comments

Filed under internet, leven

bevroren water lost niet alles op, esra

Ik voel me suf. Zo ontzettend suf dat ik nauwelijks iets kan typen. Dat overkomt me ook echt eh, nooit. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat ik gisteravond tot één uur met een vriendin in het café in onze flat heb gezeten (ja, er zit een café in onze flat) en ‘s ochtends vroeg wakker werd van het geluid van getimmer aan de Noord-Zuidlijn, vlak achter diezelfde flat. Niet dat ik zonder dat getimmer wel uit had kunnen slapen, want het was toch al licht en ik heb nog steeds geen gordijnen.

Misschien heeft het feit dat ik van zes tot acht college had er iets mee te maken – het idee alleen al is ontzettend vermoeiend. Vermoeiender nog was dat dit college, wetenschapsfilosofie, een soort van in twee zalen gegeven werd: de docent zat in de ene zaal, de andere zaal kreeg het college vanaf een scherm geprojecteerd. Drie keer raden waar ik zat. Helaas werkte dat scherm niet en was het mannetje dat het scherm had aangezet meteen vertrokken. Beetje jammerlijk. Na meer dan een half uur zijn we maar weggegaan om koffie met slagroom te drinken en over de bevroren grachten van Amsterdam te lopen. Denk daar eens over na: het was in het centrum van Amsterdam, donker met allemaal lichtjes, en we liepen gewoon onder de bruggetjes door. Dat was wel redelijk awesome. In theorie zelfs zo awesome dat de conclusie van deze blog zou moeten zijn dat alles perfect is en dat ik nu helemaal vervuld ben met nieuwe energie. Maar helaas is dat niet zo. Ik heb koppijn. Ik ga naar bed.

34 Comments

Filed under de ongemakken des levens

verloren schaapjes on fire

Vanochtend stond ik op het punt om te beginnen aan mijn huiswerk (lees: ik keek een filmpje op Youtube) toen er op mijn deur werd geklopt. Voor mijn deur stonden twee oudere vrouwen die vroegen of ik over hoop en geloof wilde praten.
Omdat ik een deadline moest halen bedankte ik hen en ik voegde eraan toe dat ik anders best had gewild. Zij antwoordden dat ze wel een afspraak met me wilden maken, maar dat vond ik nou ook weer niet nodig. Naïef als ik ben vroeg ik hen van wat voor kerk ze eigenlijk waren, zij vroegen mij wat ik voor studie ik deed en de oudste van de twee zette vervolgens uiteen waarom ze het Nederlands zo’n lelijke taal vond. Toen lieten ze me alleen en keek ik het filmpje af, om daarna echt aan mijn presentatie te werken.
Ik vind het best jammer dat ik geen tijd had, ik had wel wat vragen willen stellen. Bijvoorbeeld of ze denken dat Jezus niet-Jehovahs die geloven (katholieken, protestanten of zo) wel kan horen als die bidden. Of de HERE de ‘net-niet-juiste-kerken’ beter vindt dan helemaal géén kerken. Hoe ze in godsnaam droge ogen kunnen hebben bij het idee dat bijna de gehele wereldbevolking zal branden. Waarom God überhaupt nog steeds mensen maakt, als ze maar een minieme tijd op aarde mogen rondlopen voordat ze tot in de eeuwigheid de meest verschrikkelijke folteringen moeten ondergaan. Waarom kerken aan goede doelen doen – het leed wat mensen op aarde meemaken valt toch in het niets met wat mensen in het hiernamaals moeten doormaken? Ik  wil dolgraag weten hoe het kan dat gelovigen niet zwaar depressief zijn met al die nooit-ophoudende onrecht.
Maar ik ga geen afspraak met ze maken. Dat zal beide partijen alleen maar teleurstellen, en één van deze kampen zal zwaar depressief worden. Waarschijnlijk is het de atheïst.

39 Comments

Filed under rare wereld

ik zou iets meer bezig moeten zijn met mijn studie en iets minder met blogfoefjes

Follow my blog with Bloglovin

Vandaag heb ik een account aangemaakt op Bloglovin’. Dat was verbazingwekkend makkelijk. Nog gelukkiger ben ik met het feit dat ik nu niet meer al mijn favoriete blogs af hoef te gaan om erachter te komen dat er toch niets nieuws is gepost: met Bloglovin’ zie je dat in één oogopslag.
Desondanks vind ik het niet de moeite waard om hier een hele blogpost aan te wijden. Waarom ik het toch doe? Omdat je bovenstaande link op je blog moet plaatsen om hem aan je profiel te kunnen koppelen, of zoiets. Gehaaid, hoor. Als het niet had gemoeten had ik nooit zo’n opzichtig follow me please-bericht gepost. Niet omdat ik daar te cool voor ben, maar omdat ik jullie graag laat geloven dat ik daar te cool voor ben.

13 Comments

Filed under internet

over niet vooruit denken gesproken

Mijn ouders hebben een nieuwe tent gekocht. En niet zomaar eentje, nee, een echte Quachua: dat is zo’n tent die je uit de verpakking haalt en die dan meteen stáát. Geen gedoe me tentstokken e.d., je hoeft hem alleen even vast te zetten met haringen. En stevig dat-ie is! Handig voor op Lowlands, als je na het reizen met een tent op je rug te moe bent om dat ding in elkaar te zetten. Check zelf maar:

Ha. Wat dacht jij. Deze video is een pure leugen. Het uitvouwen is inderdaad te doen. Maar als je hem weer wilt opbergen! Dat gedeelte ziet ook zo makkelijk en logisch uit en dan wordt het nog eens gedemonstreerd door een klein, fragiel, meisje. Euh, nee. Zodra je dat plastic eenmaal in je handen hebt is alle logica zoek.

Stap één, het plat maken, dat gaat nog wel, als je hele lange armen hebt tenminste. Het naar binnen vouwen is onmogelijk zonder in een binnenstebuitenonderstebovencrisis te raken. Het rondje in een achtje naar beneden drukken is dan weer niet ingewikkeld – wel erg zwaar. Met al mijn gewicht erop schiet de hele tent alsnog bijna weg. En als het eindelijk is gelukt, is-ie nog steeds niet plat en past hij ook niet in je tas. Handig voor op Lowlands, als je maandag na al dat gefeest geen arm meer omhoog kunt tillen…

5 Comments

Filed under de ongemakken des levens, op stap