Eindelijk is het weer zo ver: het Heilige Boek Der Inspiratie is binnen! Gelukkiger dan dat ik nu ben kun je me niet maken – eindelijk mag ik me weer dagenlang vergapen aan de autumn/wintercollectie in de H&M-gids.
Want zeg nou zelf, wat is beter dan plaatjes bekijken van mooie vrouwen die door mooie straten lopen, gekleed in comfortabele doch stijlvolle herfstoutfits? Het is daar koud genoeg om je van top tot teen in wonderbaarlijke kledingcombinaties te kunnen hullen (een zomerjurkje vind ik toch altijd wat karig), maar de modellen lopen nog steeds zonder jas, dus zo koud is het nou ook weer niet. Het is allemaal zo sfeervol dat ik direct het gevoel krijg dat het oktober is en ik ineens zo classy ben als wat.
Het gelukkigst wordt ik echter niet van de normale outfits, ook niet van de lingerie of van de mama-mode en nee al helemaal niet van de mannenpagina’s: het aller- allergelukkigst word ik van de beenmode. Met andere woorden: van de panty’s en maillots, vooral van de maillots. Niets ziet er zachter en comfortabeler uit en niets lijkt meer beloften in te houden dan de maillots van de H&M. Ik zie mezelf al helemaal lopen door Parijs, koffie in mijn ene hand en studieboeken in mijn andere, op hakken en gehuld in een warme, fijngebreide trui en een kort rokje. Met daaronder: een gekleurde maillot. In groen, of blauw, of bruin. Ik zou er ontzettend sereen en intelligent uitzien. En comfortabel, niet te vergeten, zo zonder jas.
Nee okee, dat zou ik niet, want de maillots van de H&M zijn helemaal niet zacht en pluizen na één draagbeurt aan alle kanten. Maar hé, mag ik even?
