Tag Archives: lijstjes

by | August 23, 2020 · 10:34

wat ik nog wil doen voordat de zomer voorbij is

Aan het einde van de zomer ruikt de lucht ‘s ochtends anders. Ik moet bij deze geur altijd terugdenken aan mijn twee favoriete eindes van de zomer: die keer toen ik 18 was en bijna zou beginnen aan mijn studie psychologie, en die keer toen ik 19 was en bijna zou beginnen aan mijn studie Nederlands. De geur van de lucht, tussen zomer en herfst in, zit vol beloftes van spanning en meeslependheid. Ook nu ik geen ellenlange zomervakantie meer heb als pauze tussen mijn oude en mijn nieuwe leven.

Ik ben geneigd om zin te krijgen in de herfst: panty’s, kaarsjes, pompoen eten. Maar ik hou me in. Want ‘officieel’ is het nog bijna een maand lang zomer, en hoewel er de komende weken regen voorspeld wordt, is het voorlopig nog geen weer voor pany’s.

(Als ik überhaupt nog in staat ben om nog panty’s te dragen – sinds het begin van de coronacrisis heb ik het één keer geprobeerd, en toen heb ik toch maar gauw weer een broek aangetrokken)

Daarom probeer ik nog genieten van de zomer die er nog is. Ik heb even nagedacht over wat ik ‘deze zomer’ nog graag zou willen doen. Dit blijken vooral dingen te zijn die met eten en drinken te maken hebben, maar dat krijg je hè, in deze toch wel sociaal-arme, activiteiten-arme coronatijden (of misschien ben ik gewoon oud en saai).

IJskoffie maken

5 jaar geleden heb ik voor het laatst ijskoffie gemaakt, en dat was me toch een partij ranzig. Zeker weten hoe het komt doe ik niet, maar ik vermoed dat ik te veel ijsklontjes heb gebruikt en dat het daardoor wat te waterig werd. (Maar nog steeds denk ik: ZO vies kan waterige koffie toch niet zijn? Het was echt heel heel erg smerig)

Maar ijskoffie zou in principe heel lekker moeten zijn, niet ingewikkeld om te maken, en vooral: heerlijk zomers.

Omdat ik aan mezelf wil laten zien dat mijn plannen heel serieus neem, heb ik gisteravond vier espresso’s gezet, de helft in de koelkast gedaan en de andere helft ingevroren, gewoon in ijsblokjeshouders. De volgende dag kon ik ijskoffie maken voor Tim en mij.

Protip: vries je koffie NOOIT in. Mijn keuken was een slachtveld. De espressoblokjes wilden er namelijk niet uitkomen, maar er braken wel hoekjes af, zodat er stukjes bevroren koffie door de hele keuken vlogen terwijl ik als een razende met die ijsblokjesouder op het aanrecht stond te rammen in de hoop dat ze los zouden komen (op het moment dat ze dat ein-de-lijk deden, vlogen ze natuurlijk ook weer alle kanten op). Het duurde zo lang dat de koud opgeschuimde sojamelk al helemaal op kamertemperatuur was.

Het was wel érg lekker.

Zwemmen (in het plaatselijke zwembad)

Ik heb deze zomer wel een paar keer gezwommen: in stinkend parkwater, in een zwembad op een vakantiepark, bij mijn familie in de tuin. Maar er is een belangrijk zwembad dat ik nog niet heb gehad, en dat is het plaatselijke openbare zwembad. Ik wilde supergraag toen het zo warm was, maar de kaartjes waren steeds uitverkocht (er mochten natuurlijk niet zoveel mensen binnen door corona). Nu is het niet meer snikheet, maar ik moet en zal een keer zwemmen. Ik ga dus nog een kaartje kopen voor ergens de komende weken, zelfs al regent het pijpenstelen. Dat zal ze leren!

Pizza eten en Aperol Spritz drinken op een terras in de buurt

Hebben Tim en ik vorig jaar gedaan, hebben we het jaar ervoor gedaan, dus is een traditie. Vind ik. En het is ook een traditie om dit ergens eind augustus te doen, want ik herinner me alle wespen die we moesten negeren nog levendig.

Bubacream eten

The Vegan Junk Food Bar is met een nieuw concept gekomen: Bubacream, een soort fancy unicorn glitter rainbow-achtig ijs met idiote toppings zoals snoepjes, passievrucht, oreo’s en bloemetjes. En dat is dus redelijk bij mij in de buurt te koop. Als rechtgeaarde moderne semi-jonge veganist móet ik dat natuurlijk proberen. Ik bedoel, dit soort dingen bestaan meestal alleen met niet-vegan ijs, dus ik moet mijn kans grijpen. Yolo enzo. (Ben wel al misselijk nu ik eraan denk)

Wandelen in De Natuur (voordat het herfst is)

Ik ben zo iemand die altijd boswandelingen wil maken, maar het nooit doet, want hallo ik woon in Amsterdam en hoe kom je dan in een bos? (Het Amsterdamse Bos telt niet) Maar tegenwoordig heb ik een rijbewijs, wat betekent dat ik overal heen kan waar ik maar wil. Wat ik dus ook nog een keer wil doen voordat de herfst begint. Niet dat ik dat deze zomer nog niet heb gedaan (ik heb al meerdere wandelingen gemaakt) of dat ik het niet van de herfst wil doen (ik wil van de herfst wéér wandelen) maar ik heb wat in te halen.

Heb jij nog dingen die je deze zomer wil doen? (Of heb je misschien nog ideeën voor mij die niet (of juist wel) met eten te maken hebben?)

12 Comments

Filed under voornemens

Tagged as ,

by | July 5, 2020 · 14:18

leuke dingen van de afgelopen tijd

  • Hoe kan ik deze blogpost anders beginnen dan met hoe blij ik ben met alle enthousiaste, lieve en hartverwarmende reacties die ik op Bijna Echt heb gekregen? Mijn WhatsApp, Instagram en andere communicatiekanalen stromen over. Wauw. Dank jullie wel! Mijn hersenen kunnen nog niet zo goed bevatten dat zo veel mensen mijn boek hebben gelezen en het nog eens goed vinden ook. Bi-zar. En echt heel erg vet.
  • We mogen weer naar de sportschool! Ik volgde al een paar weken buitenlessen, maar niet alle trainingen konden vertaald worden naar buiten, dus ik ben blij dat we weer naar binnen mogen. (Ik volg uitsluitend groepslessen, want zonder wat druk van een trainer (“Lisa! Dit is geen squat!”) ga ik alleen maar lopen slacken). Trainen gaat de laatste tijd trouwens erg lekker, ik volg nu 3x per week een lesje. Precies wat ik altijd wilde, maar wat ik vóór corona nooit in mijn schema wist te proppen (want reistijd naar werk en boek schrijven en rijles en vrijdagavonden doorbrengen in duistere cafés dus op zaterdag moeten uitslapen).
  • Ik heb planten verpot – voor het eerst in mijn leven. We hebben een hele mooie plant die er ineens klaar mee was en takje voor takje begon af te sterven. Dat kan natuurlijk gebeuren, maar het was wel heel verdacht dat al mijn planten dit vroeg of laat doen. Misschien lag het probleem wel bij mij? Dus haalde ik ‘m eindelijk uit z’n plastic potje, gaf ‘m verse aarde en ik beloof plechtig dat ik hem ook plantvoer zal geven. Toen ik eenmaal 6 kilo aarde in huis had, heb ik ook meteen maar al mijn andere planten direct in hun stenen pot gezet, ook met verse aarde en alles. Ben z. tevreden over mezelf. Het lijkt net alsof er volwassenen in dit huis wonen.
  • Ik heb een laptopstandaard gekocht! De afgelopen maanden stond mijn laptop op een stapel boeken op de eettafel (want: ergonomisch) maar ik was het INEENS compleet zat dat er altijd maar een stapel boeken in de kamer stond (want: te veel gedoe om steeds op te ruimen). Een laptopstandaard kost geld, maar je ruimt hem wel makkelijker op. Ons huis is nu zo gezellig, joh. Zeker ook met die planten erbij.
  • Ik heb een tennisracket gekocht, zodat ik met mijn collega Kim een potje kan spelen. Die zit namelijk op tennisles, en dan is het wel leuk als je ook eens buiten de les je skills kan laten zien. Ik offer me dan wel op. Zo ben ik. (Nee even serieus, ik zat toen ik een jaar of 10 was op tennisles en heb het daarna echt nog meer 3x gedaan. Maar iedere keer als ik het deed vond ik het ZO LEUK – dus ik wil dolgraag). Ik heb er meteen ook eentje voor Tim gekocht, zodat wij ook samen kunnen tennissen. Ik waan me nu al de nieuwe Serena Williams.

(Voor de mensen die nu denken, zo zo Lisa, lekker shoppen, rich bitch die je er bent: ik koop normaal NOOIT spullen. Echt niet. Ik hou maandelijks in categorieën bij wat ik uitgeef en waaraan, en in het lijstje ‘spullen’ staan altijd alleen 2 ebooks of zo. Kleren koop ik ook nauwelijks. Alles gaat uit naar ‘boodschappen’. En naar ‘leuke dingen’ ofwel ‘nog meer eten en drinken terwijl ik al zo veel geld uitgeef aan boodschappen’. Maar goed, ironisch genoeg maken deze nieuwe spullen me allemaal erg blij, dus misschien heeft iedereen het toch mis en moet ik minder geld uitgeven aan ~ervaringen~ en meer aan materiële zaken)

  • Ik ben nu Girl, Woman, Other van Bernardine Evaristo aan het lezen en het is echt het meest fantastische boek dat ik in tijden in mijn handen heb gehad. Het beschrijft de levens van 12 mensen (voornamelijk vrouw, zwart en Brits). Je zou denken dat je met 12 verschillende personages niet erg de diepte ingaat, maar ik heb het gevoel dat ik alle personages beter ken dan de hoofdpersonen uit andere boeken. In het begin was ik bang dat het niet echt een boek voor mij was, omdat er geen punten in stonden, en geen hoofdletters aan het begin van de zin, en omdat ik de eerste alinea al niet snapte, maar echt één pagina later was ik al helemaal verliefd op dit boek. Het is zo rijk en compassievol geschreven. Ik lees het extra langzaam zodat ik het lang duurt voordat ik het uit heb. Gigantische aanrader.
  • Vakantie. Heb ik nog niet, maar ik tel alvast af. Veel zin in. We gaan een klein weekje weg in Nederland en daarna ben ik nog een week gewoon thuis en vrij, iets wat ik niet meer heb ervaren sinds ik op de middelbare school zat (oké, en sinds ik studeerde, maar dan moest ik altijd nog wel een paar dagen werken, en nu hoef ik NIKS). Zoveel zin in!

5 Comments

Filed under leven

Tagged as ,

by | March 24, 2018 · 15:28

6 redenen waarom bodypump & ik voor elkaar gemaakt zijn

Een tijdje geleden ben ik begonnen met bodypump. Dat deed ik niet expres. Ik had gewoon een proefabo genomen op een sportschool met 3947 verschillende lesjes. De enige reden waarom ik uit die enorme overvloed aan opties koos voor bodypump, was dat het tijdstip van de les me goed uitkwam. (Lees: het was de laatste les van die zondagochtend waarop ik van mezelf moest sporten. Beweging en luiheid combineren, ik kan het.)

Voor wie niet weet wat bodypump is: dat is een sport waarbij je een beetje loopt te klooien met zo’n barbell, maar dan met hele lichte gewichten. Dit omdat je EXTREEM veel herhalingen moet doen, en dat kan alleen als je gewichten niet zo zwaar zijn. Je doet het op muziek, voor iedere spiergroep een liedje, en voor ieder liedje heb je een standaard choreografie (lees: je doet iedere keer hetzelfde. Voor drie maanden dan, daarna komen er weer nieuwe oefeningen op nieuwe muziek).

Zoals ik al vertelde, was mijn keuze voor bodypump vrij arbitrair. Ik had ook best iets anders kunnen doen. Alleen toen vond ik het vervolgens zo leuk dat ik niets anders meer wíl doen. Noooooooit meer. In een ideale wereld zou ik non-stop bodypumpen, en alleen even stoppen om af en toe een hapje vegan Ben & Jerry’s Peanutbutter & Coockies te eten (want even serieus, hoe lekker is DAT?). Ja, dit zijn grote woorden. Maar bodypump + ik = een topcombi, en wel hierom:

1. Groepslessen zijn gewoon echt mijn ding. In mijn vorige sportschool beukte ik liever met mijn hoofd tegen de barbell dan dat ik hem oppakte. Ik dacht dat dit kwam doordat ik krachttraining haatte*, maar wat ik écht haatte, was sporten zonder dwang. Bij bodypump moet je wel meedoen, want anders stel je de trainer teleur. En ik ben nu eenmaal een pleaser.

En als je eenmaal moet, dan … blijkt beweging ineens best leuk?????????

2. Ik word er sterker van. Maar echt. Ik kon wel janken van geluk toen ik merkte dat ik mijn opwarmgewicht ook daadwerkelijk licht begon te vinden. In het begin vond ik die 2,5 kilo aan iedere kant (niet lachen a.u.b., ik ben een bleke zwakke veganist) namelijk alsnog tyfuszwaar. Ook leuk: als we ons na de bench press moeten opdrukken, kan ik sinds kort ook echt meedoen. Goed, ik zit nog steeds op m’n knieën, maar ik leun wel echt op mijn handen, in plaats van dat ik doe alsof door m’n rug op en neer te bewegen. (En dan maar hopen dat de trainer het niet merkte. Blij dat die fratsen achter me liggen.)

3. Het laat mij ‘moderne muziek’ waarderen. Ik ben namelijk zo’n zuur oud wijf dat alle liedjes haat die geen Deceptacon van Le Tigre zijn. Maar goed, bij bodypump draaien ze alleen maar van de blikmuziek die wordt gemaakt voor en door mensen zonder ziel. En ik vind het prachtig. Die muziek is namelijk perfect afgestemd op de oefeningen (of nou ja, eigenlijk andersom) zodat ik helemaal in De Zone kom als ik al die gekke bliepjes hoor. LOVE die gekke bliepjes.

4. Het laat me zien dat er meer sporten bestaan dan hardlopen. Want laten we wel wezen: ik heb al 2,5 jaar niet meer behoorlijk gesport omdat ik dacht dat hardlopen de enige sport was die me ooit zou kunnen bekoren. DAT HAD IK HELEMAAL FOUT. Jammer dat ik er 2,5 jaar voor moest verspillen, maar: beter laat dan nooit. (Overigens krijg ik van bodypump ook kniepijn. Maar niet zo erg als met hardlopen.)

5. Ik heb na de eerste bodypumples de ergste spierpijn van mijn leven gehad. Echt, iedere vezel in mijn lichaam schreeuwde en jankte en vervloekte zijn bestaan. En de dag daarna werd het nóg erger. Ik weet niet precies wat hier het voordeel van is, maar ik word wel vrolijk als ik daaraan terugdenk. Misschien omdat die spierpijndagen inmiddels achter me liggen?

6. Het maakt me nederig. Ik mag dan wel twee masters op zak hebben, maar kennelijk weet ik nog steeds niet hoe breed ‘heupbreedte’ is en hoe diep je nou precies moet gaan bij een squat. (Er was laatst een trainer die me vroeg of ik soms dronken was. Volgens mij was dit een grap, maar helemaal zeker ben ik er niet van.) (Dit was overigens niet op een zondagochtend, maar op een maandagavond. Gelukkig.) (Nou ja, ‘gelukkig’…)

*Voor de zeikerds die vinden dat bodypump geen krachtraining is maar cardio: ik ben er anders binnen een maand al een stuk sterker van geworden. DUS.

6 Comments

Filed under sport die geen hardlopen is

Tagged as , ,

by | October 22, 2017 · 21:14

dingen die ik niet zou moeten doen, maar misschien toch doe

  • Me in restaurants kotsmisselijk eten “omdat ik er toch al voor betaald heb”
  • Overdag enge verhalen lezen over verlaten ziekenhuizen waar kindervoetjes over de gangen trippelen of over peuters die praten met “die zielige meneer in de spiegel” (terwijl ik het lees lach ik er misschien om, maar om een of andere reden zijn die verhalen als het donker wordt ineens minder grappig)
  • Kleding met pofmouwen passen (ik WEET dat ik het toch niet ga kopen, waarom moet ik het dan per se even aan hebben???)
  • Door mijn eigen oude oude tweets scrollen en dan om mezelf lachen (extra gênant omdat ik Twitter al vijf jaar lang nauwelijks meer gebruik)
  • Roze glitterlaarzen met hakken van 11 centimeter kopen terwijl mijn voeten alleen maar platte schoenen gewend zijn*
  • Zo’n beetje mijn hele leven in het teken stellen van Goed Kunnen Slapen (‘s avonds rustig aandoen, ruim op tijd de lichten dimmen, dat soort ongein) en dan tot vijf minuten nadat ik eigenlijk had willen slapen nog door Pinterest scrollen
  • Tijdens mijn werk naar dit nummer luisteren en dan denken dat ik heel wat ben
  • Checken of de rijst gaar is door het in mijn mond te stoppen zonder het af te laten koelen, zodat ik mijn mond totaal verbrandt en ik de komende twee dagen helemaal niets meer proef
  • “Ik vond het zo erg, ik dacht dat ik zou sterven” zeggen over de minste of geringste saaie ervaring (lees: gewichten heffen in de sportschool, wachten op een vertraagde trein, een boek lezen van een veelbelovende jonge schrijver)
  • Beledigd zijn als ik alcohol wil kopen en mijn identiteitsbewijs niet gevraagd wordt (heb ik dan zo’n oude kop?)
  • Beledigd zijn als ik alcohol wil kopen en mijn identiteitsbewijs wel gevraagd wordt (gedraag ik me soms zo kinderachtig?)
  • Iedere mogelijkheid om over RuPaul’s Drag Race te praten aangrijpen zodat nu al helemaal niemand (inclusief ikzelf) me meer serieus neemt (see what I did there?)
  • Spijt hebben dat ik in mijn tienerjaren niets nuttigers met mijn tijd gedaan heb dan een beetje … eh … (geen idee waar ik mijn tijd aan besteed heb)
  • Flauwe grappen maken over Eat Pray Love terwijl ik het stiekem echt een superleuk boek vind
  • Dwangmatig naar Crying at the discotheque luisteren tijdens het bloggen (snappen jullie nu waarom ik de laatste tijd zo weinig post???)

 

* Daarom heb ik maar meteen nóg maar een paar laarzen met hakken gekocht

10 Comments

Filed under voornemens

Tagged as

by | October 9, 2016 · 10:15

dingen waar je je geen zorgen over hoeft te maken

  1. Of je abs een beetje aan de oppervlakte liggen. Anderen zien toch niet 0f je gespierd bent of niet, tenzij je een soort kleerkast wordt. En weet je: het boeit ook niemand. Ik heb nou nog nooit iemand aardiger gevonden omdat-ie gedefinieerde armen had, of zo.
  2. Wie A. is in Pretty Little Liars. Ik heb nog nooit een aflevering van PLL gekeken, maar aangezien ik Gossip Girl twee keer volledig heb geconsumeerd, ben ik toch wel een soort ervaringsdeskundige in Mystery Villains, en ik kan je verzekeren: de ontknoping kan alleen maar tegenvallen.
  3. Of je nieuwe schoenen niet vies worden. Dat worden ze toch wel, en hoe eerder het gebeurt, hoe eerder je kunt stoppen met voorzichtig zijn en verder kunt gaan met Je Leven.
  4. Of je Instagramfeed er mooi uitziet of niet, want niemand is daarin geïnteresseerd (zie punt 1). Tenzij je graag influencer wilt worden en die beroemdheid gaat gebruiken om dieetthee te promoten in je ondergoed, maar ja, die bubbel moet toch ook een keer barsten, lijkt me zo.
  5. Dat ene gênante ding dat je ooit hebt gedaan. Denk maar eens aan alle beschamende dingen die andere mensen in jouw bijzijn hebben uigespookt. Het zou me verbazen als je a) er meer dan drie kunt opnoemen (terwijl je er van jezelf dan wel weer 30 kunt oplepelen uit het laatste jaar alleen al, en zelfs al ben je een bovenmatig gênant persoon, deze verhoudingen kloppen gewoon niet) en b) het erg vindt dat iemand dat gênante ding gedaan heeft. Je vindt het hooguit een beetje zielig, omdat je weet hoe erg diegene zich nu schaamt.
  6. Wat andere mensen doen tijdens Oud en Nieuw (ok, tijdens het plannen is het wel handig om dat te weten, maar als het 5 voor 12 is, is het niet nodig om daarover te piekeren, waarschijnlijk denken ze ook dat iedereen iets leukers aan het doen is, of ze zitten aan de drugs).
  7. Of je de enige bent die ‘nog gewoon normaal eet’. Echt bijna iedereen eet ‘normaal’, hoor, als ‘normaal’ volgens jou betekent: vlees en koolhydraten en ook groente maar ook  wel eens een lekker gek handje chips! Je kunt je wel zorgen maken over al die #vegan #fitgirls, maar ik kom in het echt nou nooit iemand tegen die a) vegan is b) fitgirl is of c) beide is. Kijk eens om je heen in de stad. Je zult duizend mensen zien die een kroket eten, en nul mensen die quinoa eten. Mocht je toch het gevoel hebben dat je in het dagelijks leven geterroriseerd wordt door vegans, dan mag je ze bij mij afleveren, want ik ken er geen enkele die ik niet van internet ken (afgezien van een 13-jarige jongen uit Cornwall, maar daar heb ik in het dagelijks leven ook weinig aan), en dat terwijl ik toch echt in het o zo ””progressieve”” Amsterdam woon. (De fitgirls mag je houden.)

(Niet lullig bedoeld tegenover fitgirls, want in tegenstelling tot alle ik-eet-als-enige-nog-normaal-woe-is-memensen heb ik geen problemen met ze, maar ik heb ze gewoon niet per se nodig in mijn leven.)

8. Wat het limiet is, want het limiet bestaat niet.

9. Of je superpositieve en opbeurend bedoelde blogje niet eigenlijk vooral gefrustreerd klinkt (terwijl je dat echt niet bent!) (oké afgezien punt 7 misschien). Want, zoals ik al eerder zei in punt 1 en 5: anderen letten toch niet echt op je (ze zijn te druk bezig met zichzelf), en bovendien interpreteren mensen zelfs de meest eenduidige dingen volledig zoals ze dat zelf willen. Dat kun je deprimerend vinden, maar aangezien je daar ook niets mee opschiet, kun je het net zo goed niet doen.

Wees als deze duif, die maakt zich duidelijk ook geen zorgen over awkward doen voor iemands raam

Wees als deze duif, die maakt zich duidelijk ook geen zorgen over awkward doen voor het raam van een vreemde

 

18 Comments

Filed under dit past echt nergens in

Tagged as ,