Tag Archives: londen

hoe dat met die schone lucht mislukte

En ik wilde gaan ademhalen in Londen. Wat een grap. Vooral als je bedenkt dat ik al behoorlijk ziek was voordat ik ook maar een voet op de Britse bodem had gezet. Mijn XL-weekend Londen werd voornamelijk gekenmerkt door de vraag of ik me nou medium of zwaar klote voelde. Dat Nora, de vriendin die ik bezocht, een arts to be is, maakte voor mijn situatie niets uit, aangezien griepverschijnselen stom zijn en je alleen maar kunt wachten tot je er doorheen bent.

Even leek ik nog gered te worden door Lemsip, een Engels poederdrankje met paracetamol dat het gehele huishouden waar ik logeerde keer op keer zou verlossen van dramatische pijnen, maar dit ging voor mij niet helemaal op. De eerste keer dat ik het dronk vond ik het lekker, en het schonk nog verlichting ook. Die keren daarna was het alleen maar vies. Ik ben het tot gisteren stug door blijven drinken.

Het is maar goed dat ik de Big Ben al vijf keer gezien heb, en sowieso nog niet echt uitgebreide plannen had gemaakt, anders was het wel heel zielig geweest. Natuurlijk heb ik niet alleen maar in andermans bed een beetje ziek liggen zijn: we hebben ook nog gewandeld, gegeten en wat musea bezocht. Ik als een zombie, maar dat mocht de gezelligheid niet drukken. En als een zombie ging ik weer naar het vliegveld, waar ik bijna een metro nam naar een verkeerde terminal en en passent een arme kassajongen ervan beschuldigde mij te weinig geld terug te geven (onterecht, bleek later, toen heb ik hem wel mijn excuses aangeboden).

Daarna volgden er nog vier zieke dagen, volgens mij ben ik sinds de basisschool niet zo lang ergens absent geweest. Na meer dan een week ziek te zijn geweest ben ik gisteren maar weer naar mijn stage gegaan. Helemaal helder uit mijn ogen kijken doe ik nog steeds niet. Ik denk dat mijn lichaam me ergens voor aan het straffen is.

Donderdag ga ik alweer het land uit, dit keer met mijn vriend – die mij de afgelopen week gesteund heeft met boodschappen, koken en zijn knappe verschijning. Graag even een liefdevol applausje voor hem. Wij gaan weer naar Parijs, iets waar ik al heel lang heel veel zin in heb (duh). Ik durf me er nu niet meer zoveel op te verheugen, maar ik doe het maar toch. Want van ziek zijn blijf je ook maar zo… ziek.

Bijna naar Parijs hoera

Bijnabijnabijna

11 Comments

Filed under leven

schone lucht

De laatste tijd merk ik dat ik wat moeilijker adem, vooral zodra ik mijn eigen kamer binnenkom. Dit kan drie redenen hebben:

1. Het ventilatierooster is niet meer wat het ooit geweest is
2. Mijn longen vinden het niet oké dat ik al drie maanden niet meer hardloop
3. Ik heb zoveel aan mijn hoofd dat ik geen adem meer over heb

Zelf ga ik voor optie twee, omdat ik nummer één nogal onwaarschijnlijk vind en nummer drie wat melodramatisch. Al zou dit dan wel direct betrekking hebben op punt twee. Ik heb een paar keer enorme alinea’s getikt waarom alles nu zo veel en druk is, maar iedere keer klonk ik als een enorm zeikwijf en echt interessant was het ook niet, dus laat maar zitten; jullie moeten me maar gewoon geloven.

Dat is ook de reden waarom ik tweeënhalve week geleden abrupt stopte met bloggen. Het was niet zo dat ik geen inspiratie had (ik heb nooit inspiratie, maar om één of andere reden verschijnt er toch altijd wel iets, heel raar is dat), maar het idee dat ik óók nog eens meerdere keren per week een blog uit een hoge hoed moet toveren, trok ik even niet meer.

Sorry, hebben jullie al genoeg van de emo-Lisa? Gelukkig vertrek ik woensdagavond naar mijn vriendin Nora in Londen, zodat jullie even geen last meer hebben van al dat lawaai dat mijn hersenen maken. In Londen hebben ze er toch minder last van, want daar wonen zoveel mensen dat het niet opvalt.

Ik vlieg trouwens met British Airlines. Naar Heathrow. Dat is echt fantastisch, want meestal als ik naar Londen ga, moet ik naar een of ander aftands vliegveld waarna een of andere aftandse bus me naar een of ander random punt in Londen brengt, maar nu kan ik gewoon de metro pakken vanaf Heathrow. En British Airways staat me ook nog eens toe om achterlijk veel bagage mee te nemen. Een cabin bag én een personal bag, die gewoon 23 kilo per stuk mogen wegen. In totaal mag ik dus vier keer zoveel meenemen als normaal, terwijl ik aan normaal altijd al ruim genoeg had. Kan ik net zo goed mijn hardloopschoenen meenemen. En mijn laptop, zodat ik dat bloggen een beetje kan inhalen.

Hahaha grapje. Dat laat ik lekker liggen tot volgende week. Misschien plan ik morgen of overmorgen  nog een berichtje voor in de toekomst, maar… ik denk het niet.

Eerst maar de schone (…) lucht van Londen inademen.

12 Comments

Filed under hardloopavonturen, metablog

wat dingen die ik in engeland heb gedaan

Tentamenperiodes zijn altijd maar raar. Iedereen zit te zeuren over dat-ie het zo druk heeft en heeft het dan zo druk met zeuren dat er vervolgens helemaal geen tijd over blijft om iets uit te voeren. Dit jaar trap ik niet in de val, jongens, maar hou ik me de komende week bezig met de beeldvorming van centrum en periferie van Europa in de reisverhalen van Cees Nooteboom (zijn jullie er nog?), op een paar futiele uitstapjes zoals de Ladiesrun rennen na dan, en daarna ga ik nog even wat andere dingen afronden. Vorige week was ik heel even Amsterdam ontvlucht om twee vriendinnen die een jaar in Engeland wonen, Babzz en Eva, op te zoeken. Babs woont in Southampton, Eva in Londen. Ik racete van de een door naar de ander en toen snel meer terug. Hier, een overzichtje van alles wat ik heb gedaan, en dan weer gauw aan het werk jongens:

  • Allemaal bizar lekkere dingen gegeten. De spinazie-fetataart van Babs, zo’n koffiemilkshake, zeer goede tapas, fruit gedipt in chocolade (en wat chocoladeballetjes. Oh ja, heel veel chocoladeballetjes. En minimarsmellows. En paaseieren?) en iets dat eruit zag als yoghurt met muesli maar yoghurt met taart bleek te zijn.
  • Nog even een cocktail gedronken (nee joh gek, dit was niet allemaal voor mij, alleen de helft maar)
  • Oh wacht! Over eten gesproken! Eva en ik hadden ‘astronautenvoer’ gekocht, dat is eten dat voor altijd houdbaar is. Ze hadden het in een winkel op Camden Market. Het was echt een bizarre plek. Het personeel bestond uitsluitend uit cybergoths met lichtjes in hun haren en aan de muren hingen balustrades waarop twee mensen non-stop aan het dansen waren. Ik verzin dit niet. Het astronautenvoer viel een beetje tegen – we hadden aardbeien, en om een of andere reden dacht ik dat als je ze in je mond stopte, ze door je speeksel weer zouden transformeren in normale aardbeien, maar dat was niet zo. Ze bleven gewoon kurkdroog. Arme astronauten.
  • Naar een vintage fair geweest. Die vintage fair was een hele happening, je moest entree betalen om naar binnen te gaan en mensen gingen zingen en zo. Oh, en ze draaiden de hele tijd vier dezelfde liedjes steeds opnieuw, waardoor ik ze een week later nog steeds in mijn hoofd heb. Uiteindelijk kocht ik natuurlijk alleen maar dingen die niet vintage zijn.
  • 94262 andere dingen gekocht, waaronder twee lange rokken waar ik telkens op trap en een boek over glam rock wat echt te vet is.
  • Een spiegel met het hoofd van Boy George gevonden in een tweedehandswinkel. Dit is ook geen grap. Een spiegel. Met het hoofd. Van. Boy George. Babs heeft hem gekocht, ik wilde er nog een foto van maken maar dat ben ik helaas vergeten.
  • Structureel uren te vroeg wakker geworden, waardoor ik regelmatig overdag bijna in slaap viel.
  • Zowel The Great Gatsby uitgelezen in een zonovergoten tuin (ja, ik was toch als enige wakker) als de film gezien. Ik vond het boek een beetje raar, maar wel boeiend. De film was… mwah, ik weet niet – zeker in het begin vond ik hem niet zo, echt te hysterisch (best wel knap als je mij iets te hysterisch kan laten vinden) en wat rare kunstgrepen. Later vond ik hem wel beter worden, maar het heeft maar weinig indruk op me gemaakt.

En nog wat dingen, maar deze post is al veel te lang dus doei. Studeer ze hè!.

20 Comments

Filed under op stap