Omdat jullie dat natuurlijk allemaal willen weten maar er niks over durven te vragen (stel ik me zo voor, ik kan nogal intimiderend zijn), zal ik het maar gewoon ongevraagd vertellen, puntsgewijs, wel zo makkelijk, zowel om te schrijven als om te lezen:
- Ja, prima hoor, bedankt voor de interesse.
- Ja, met mijn studie en stage gaat het goed en ik vind alles nog steeds leuk (maar ik ben altijd bang om iets onprofessioneels te zeggen als ik erover schrijf, dus ik hou er meteen maar weer over op).
- Ja, ik leef nog steeds la vida loca in Oost (ben ik trouwens de enige die dit nummer HEEL ERG LEUK vind?).
- Ja, ik eet nog steeds veganistisch, en nee, ik heb eigenlijk nooit trek in kaas.
- Ja, mijn relatie is nog steeds fantastisch, zelfs ondanks het bovenstaande (kun je nagaan!).
- Ja, ik heb het wel druk, zelfs al lees je tegenwoordig altijd en overal dat druk zijn iets voor sukkels is. Ik ben ook best wel een sukkel, vandaar.
Goed, klaar met algemeenheden, nu over naar de sappige details (ahum):
- Omdat ik nog steeds niet normaal kan hardlopen zonder dat mijn been eraf valt, ben ik aan het begin van 2016 maar begonnen met trainen in de sportschool. De eerste drie keer vond ik het SUPERLEUK, maar inmiddels val ik al in slaap als ik eraan denk. Beetje vervelend, vooral omdat ik precies hetzelfde heb doorgemaakt met yoga (hoewel het daarbij langer duurde voordat ik het saai begon te vinden). Hoe houden jullie dat vol, mensen? Nu niet zeggen dat hardlopen kennelijk mijn enige p@$$ie is en ik moet wachten tot ik dat weer kan, want ik wil het probleem graag bij de wortel aanpakken.
- Ik was gisteren met Anne-Fleur in een toko in Utrecht en daar stuitten we semi-spontaan op zwart zout. Zwart zout is bedoeld om gerechten een ei-achtige smaak te geven. En geloof me op niet, het werkt. Het is echt idioot. Zwart zout smaakt dus EXACT hetzelfde als ei. En het was echt 1 euro of zo! Red de kippen, koop zwart zout!
- Dit weekend zag ik de documentaire Capturing the Friedmans (staat hier online), over een gezin waarvan de vader en jongste zoon worden beschuldigd van seksueel misbruik. De beschuldigingen zijn eigenlijk te bizar om waar te kunnen zijn, maar… die familie is dat ook. Hele interessante (maar nare) documentaire, vooral omdat hij bestaat uit een heleboel homevideo’s waarop de gezinsleden aan het ruziën zijn (!), waardoor de kijker automatisch gaat nadenken over hoe de waarheid wordt geconstrueerd.
- Over films gesproken, ik heb vorige week ook weer Legends of the fall gezien en volgens mij snapte ik hem nu pas voor het eerst echt. (Dit is niet zo omdat het zo’n ingewikkelde film is, maar omdat ik de vorige keren dat ik ‘m keek gewoon jong&onnozel was.) Ik weet niet of ik hem zou aanraden want eigenlijk vind ik hem melodramatisch en over the top-Amerikaans en bovendien duurt-ie te lang, maar toch heb ik nu alweer zin om ‘m te kijken.
- Ik weet niet of ik dit al had verteld, maar mijn goede voornemen voor 2016 was dat ik nieuwe muziek ging ontdekken in plaats van altijd maar alleen dezelfde oude meuk te luisteren. Dit is jammerlijk aan het mislukken. Ik luister de laatste tijd serieus alleen nog maar Placebo (weer, niet nog steeds) en Indochine. Om en om, ja. No shame in my game (dit is momenteel mijn lievelings van Placebo, en dit van Indochine, hoewel ik dit nummer ook weer helemaal heb herontdekt).
- Speaking of no shame in my game: ik wil dus echt ontzettend graag het boek van Annemerel hebben maar ik heb het nog nergens gespot en ik ga KAPOT van verlangen naar dat boek. Zelfs terwijl ik nooit meer hardloop. (Met ‘no shame in my game’ verwijs ik even naar Annemerel omdat die dit altijd over haar muzieksmaak zegt, maar op zich kan het ook wel slaan op het feit dat ik zo’n hysterische fangirl ben).
- EN ROOS VAN RIJSWIJKS BOEK IS OOK BIJNA UIT IK BEN ZO BENIEUWD.
- Heb ik het nou alleen over films, muziek en boeken? Nee, ik had het ook nog over sport en over eten, wel blijven opletten. Jullie denken toch niet dat ik geen leven heb? Ik voer heus nog wel eens wat uit, dingen met vrienden (ja heus) en schrijven (ik ben aan een verhaal bezig en het telt al 30.000 woorden, omg) en zo. Maar goed, op dit moment vreet mijn studie heel veel tijd en energie, dus om me een beetje mezelf te houden luister ik dus de hele dag naar Placebo (nog één luistertip dan – sorry Dionne).
P.S. Mijn blogdinnies zijn awesome, vooral Laura.
P.P.S. Mijn andere dinnies, naar wie ik niet kan linken omdat nu eenmaal niet iedereen z’n ziel verkoopt voor een beetje aandacht op internet, zijn net zo awesome.
