Vanochtend stond ik op het punt om te beginnen aan mijn huiswerk (lees: ik keek een filmpje op Youtube) toen er op mijn deur werd geklopt. Voor mijn deur stonden twee oudere vrouwen die vroegen of ik over hoop en geloof wilde praten.
Omdat ik een deadline moest halen bedankte ik hen en ik voegde eraan toe dat ik anders best had gewild. Zij antwoordden dat ze wel een afspraak met me wilden maken, maar dat vond ik nou ook weer niet nodig. Naïef als ik ben vroeg ik hen van wat voor kerk ze eigenlijk waren, zij vroegen mij wat ik voor studie ik deed en de oudste van de twee zette vervolgens uiteen waarom ze het Nederlands zo’n lelijke taal vond. Toen lieten ze me alleen en keek ik het filmpje af, om daarna echt aan mijn presentatie te werken.
Ik vind het best jammer dat ik geen tijd had, ik had wel wat vragen willen stellen. Bijvoorbeeld of ze denken dat Jezus niet-Jehovahs die geloven (katholieken, protestanten of zo) wel kan horen als die bidden. Of de HERE de ‘net-niet-juiste-kerken’ beter vindt dan helemaal géén kerken. Hoe ze in godsnaam droge ogen kunnen hebben bij het idee dat bijna de gehele wereldbevolking zal branden. Waarom God überhaupt nog steeds mensen maakt, als ze maar een minieme tijd op aarde mogen rondlopen voordat ze tot in de eeuwigheid de meest verschrikkelijke folteringen moeten ondergaan. Waarom kerken aan goede doelen doen – het leed wat mensen op aarde meemaken valt toch in het niets met wat mensen in het hiernamaals moeten doormaken? Ik wil dolgraag weten hoe het kan dat gelovigen niet zwaar depressief zijn met al die nooit-ophoudende onrecht.
Maar ik ga geen afspraak met ze maken. Dat zal beide partijen alleen maar teleurstellen, en één van deze kampen zal zwaar depressief worden. Waarschijnlijk is het de atheïst.
Tag Archives: niet cool
verloren schaapjes on fire
Filed under rare wereld
dingen die in 2011 mogen blijven
2011 was – althans, voor mij persoonlijk – een bijzonder succesvol jaar. Ik ben acht (!) keer naar het buitenland geweest, vele muziekwensen zijn uitgekomen en ik heb superleuke nieuwe vrienden gemaakt. Er blijft echter altijd ruimte voor verbetering. Vijf dingen die ik in 2012 dus echt níet meer ga doen:
1. Huilen wanneer iemand van een klantenservice gemeen tegen me doet. Vooral niet als ik in mijn werkpauze bel en ik me op dat moment nog in kantoor bevind. Wat dit verhaal nog gênanter maakt: ik werk zelf ook op een klantenservice.
2. In mezelf praten. Tegenwoordig doe ik niets anders. En niet alleen als ik rustig thuis zit hoor, nee, continu, wachtend op de bus, op mijn werk, in college. Meestal zeg ik niet meer dan ‘awkwarrrrd’, omdat ik altijd begin te praten zodra ik aan ongemakkelijke momenten terugdenk. Hierdoor heb ik me overigens wel gerealiseerd dat ik de hele dag door aan ongemakkelijke momenten denk.
3. Me zo af laten leiden voor alle wansmaak in M&M’s World store dat zakkenrollers een kans krijgen om mijn tas open te ritsen.
4. De Fyra instappen nadat de conducteur gefloten heeft. In gewone treinen openen de deuren automatisch zodra er iemand klemzit, maar in deze voertuigen gaat het iets moeilijker. Gevolg: een kapotte tas en een conducteur die een scène schopt en me eruit wil zetten omdat ik ‘mezelf in gevaar heb gebracht’.
5. Over treinen gesproken: ik neem nooit, nooit meer de nachttrein. Althans, een zitcoupé in de nachttrein.Van tevoren leek het wel cool, in mijn eentje op zo’n crappy manier naar Praag, en ik had de illusie dat ik overal doorheen zou slapen – maar eh, nee. Ik dacht dat ik gek werd van ellende. De reis duurde dertien uur en er was geen enkele mogelijkheid om jezelf daar in een enigszins comfortabele slaappositie te wurmen. Tenzij je tegen iemand aanleunt, zoals een zwaarlijvige Duitse jongen bij mij deed.
Verder zou ik alles hetzelfde doen. Een gelukkig nieuwjaar gewenst!
Filed under voornemens
en de kerstcd van the carpenters is ook al gedownload
Eigenlijk wilde ik mijn huis exact op 1 december versieren, om er zo lang mogelijk vóór Kerstmis van te kunnen genieten. De 27e moest het toch al weer weg – kerstversiering na kerst heeft altijd zoiets treurigs. Nee, je wilt er op tijd mee beginnen, zodat je je een beetje bewust bent van de voorbijtrekkende seizoenen, of zo. Net als op de basisschool. Door al dat geknutsel en getut wist je tenminste wel in welke tijd van het jaar je leefde. Maar 1 december was ik pas laat thuis, 2 tot en met 5 december was ik er helemaal niet en 6 december dook ik wederom meteen bij thuiskomst met bed in.
Anno 7 december is mijn huis eindelijk versierd. De mini-kerstboom die ik vroeger in mijn slaapkamer bij mijn ouders thuis had staan staat pontificaal op mijn bureau, met lampjes en alles. De gouden en blauwe slingers van de Action hangen verspreid door mijn kamer. Ik wilde er een foto van maken, maar omdat het plasticje dat de sd-ingang van mijn laptop beschermt erin vast zit, kon ik die toch niet uploaden.
Als het nu maar godverdomme eindelijk eens gezellig gaat worden.
Filed under rare wereld
waarom de opzij niet overbodig is
The problem isn’t that I see sexism everywhere, the problem is that you don’t, hoorde ik laatst ergens. Deze uitspraak is pijnlijk treffend. Vaak worden opmerkingen over seksisme weggeschoven onder het mom ‘je bent overgevoelig’, ‘je wilt gewoon een probleem zien’ of ‘de emancipatie is al lang voltrokken hoor’. Vroeger dacht ik er ook zo over. Sinds kort realiseer ik me echter dat dit niet zo is. Sexism is everywhere, baby. Een ‘leuk’ voorbeeld is de representatie van ‘karakters’ van de M&M’s, je weet wel, die grappige mannetjes die je altijd in hun reclames ziet.
Er zijn vijf personages: vier mannen en één vrouw. Op zich al een kromme verdeling als je bedenkt dat de helft de wereldbevolking van het vrouwelijk geslacht is – maar goed, in M&M’s-land is dat kennelijk anders. Er is iets vreemders aan de hand. Alle M&M’s hebben een eigen karakter: Rood is opvliegend, Geel is onhandig, Blauw is cool, Oranje is zenuwachtig en de officiële eigenschap van Groen is flirterig. Flirterig. Met andere woorden: het enige wat haar onderscheidt van de rest is haar vrouw-zijn.
En dan nog, kun je denken, de genderpolitiek van een chocolademerk heeft toch geen invloed op mijn gedachten over man-vrouwverhoudingen?
Dat wil ik ook niet beweren. Deze karakters zijn een afspiegeling van de maatschappij, niet andersom. Dat je het normaal vindt dat de norm 80% man is en de enige vrouw niets kan behalve verleidelijk kijken is niet de schuld van de M&M’s-fabrikant zelf. Zouden, laten we zeggen, drie van de vijf poppetjes een vrouw zijn, dan zouden M&M’s waarschijnlijk al weggezet worden als ‘vrouwensnoep’. De norm voor wat een ‘normaal mens’ is is kennelijk nog steeds ‘mannelijk’. God schiep Eva tenslotte uit Adam rib.
Filed under rare wereld
