Tag Archives: notre-dame de paris

by | December 31, 2017 · 13:26

2017 in een paar punten

Omdat niets zo leuk is als een veelzijdig, complex en bij vlagen dramatisch jaar samenvatten in een woordje of duizend: een jaaroverzicht!

Ons huis! We moeten alleen nog even een andere salontafel kopen

Hét life changing event van het jaar: in januari gingen Tim en ik samenwonen, dat is best wel een Ding (maar voelde heel natuurlijk)
Is jullie huis al af? Een huis is nooit af
Het leukste aan samenwonen: dat Tim altijd in de buurt is. Dat is niet alleen handig, maar ook nog eens gezellig
Het minst leuke aan samenwonen: dat ik niet meer 24/7 Placebo kan draaien omdat Tim dat ‘deprimerende muziek’ vindt (???????)

Aantal keren dat ik mijn baan verloor: 1
Hoe kwam dat? Ik zal er niet te veel over uitweiden, maar laten we zeggen dat al mijn collega’s in hetzelfde schuitje zitten
Hoeveel maanden ik nu al in de WW zit: 1, valt mee
Hoeveel sollicitatiebrieven ik inmiddels heb verstuurd: durf ik niet te zeggen
Hoe groot de angst is dat ik nooit meer een baan zal vinden: nou, niet zo groot hoor, het komt wel goed. Maar die onzekerheid is niet echt leuk.

Beste aankoop van het jaar, 1: mijn Dr. Martens van nepleer. Een impulsaankoop, maar eentje die goed uitpakte. Het is dat het niet goed is om iedere dag dezelfde schoenen te dragen, anders kon ik net zo goed de rest van mijn collectie wegdoen.
Beste aankoop van het jaar, 2: mijn salt of the earth-deo. Ik was al heel lang op zoek naar een ~natuurlijke~ vegan deodorant, maar ze waren allemaal prut en ook nog eens heel duur. Deze kost weinig, gaat bizar lang mee en werkt ook nog eens goed! Gewoon te koop bij Kruidvat jongens!
Slechtste aankoop van het jaar: op maat gemaakte zooltjes. Ik kocht ze in de hoop dat ik hiermee minder last van mijn knieën zou hebben. Ze waren verschrikkelijk duur en werken niet echt (dat had de zooltjesmevrouw ook al voorspeld, maar ik wilde het toch per se proberen)
Zitten er ook positieve kanten aan deze aankoop? Nou, mijn Dr. Martens waren eigenlijk nét iets te groot, maar met deze zooltjes passen ze perfect!

Vaakst gedane uitspraak 1: “Besef je wel hoe gelukkig we moeten zijn met dit huis?”
Vaakst gedane uitspraak 2: “Waarom is het hier zo KOUD?”

Aantal keer dat ik op vakantie ben geweest: twee keer, naar Zuid-Frankrijk met mijn ouders en zusje en naar Sicilië met Tim
Wat is het leukste dat je op die vakanties hebt gedaan?  Heel veel lezen in de zon (nou ja, dat was vooral in Zuid-Frankrijk, in Sicilië was het meer lezen in de schaduw. In de zon was het te warm, sneu hè?)

Lievelingsalbums die in 2017 zijn uitgekomen: 13 van Indochine en Melodrama van Lorde
Lievelingsalbum dat niet dit jaar is uitgekomen maar ik wel pas dit jaar (echt) heb ontdekt: Un jour dans notre vie van Indochine
Beste boek dat ik dit jaar gelezen heb: The Girls van Emma Cline
Beste film die ik dit jaar gezien heb: Get out
Beste serie-ontdekking van het jaar: The Simpsons (ja dat had ik dus serieus nog NOOIT eerder gezien, niet eens één aflevering, ik weet ook niet hoe het kan)
Favoriete personage: Ralph Wiggum is alles. Maar ook Ned Flanders en Martin
Moet Lisa niet jouw favo personage zijn, als vegan feministische intellectueel die óók Lisa heet? Naast haar voel ik me zo dom en oppervlakkig …

Aantal manuscripten voltooid: 1
Aantal zaterdagen waarop ik binnen met de gordijnen dicht aan mijn boek heb zitten werken i.p.v. naar festivals te gaan / koffie te drinken met me g!rls / een weekendje Berlijn te doen / mijn badkamer schoon te maken / een nieuwe salontafel te kopen: 38
En wordt het ook echt uitgegeven??? Eh dat weet ik niet ik heb hem pas gisteren verstuurd

Aantal RPDR-shows die ik dit jaar heb bezocht: 4
Welke RuGirl was het spectaculairst? Alyssa Edwards of Shangela of Trinity Taylor of Violet Chachki of misschien gewoon alle vier?
Wie had RPDR seizoen 9 moeten winnen? Shea Couleé
Wie gaat All Stars 3 winnen? Waarschijnlijk Trixie maar ik hoop Shangela

Zomaar een droom die dit jaar is uitgekomen: ik ben naar de musical Notre-Dame de Paris geweest!
Ik dacht dat je al eens naar Notre-Dame de Paris geweest was? Wel een keer naar de Vlaams-Nederlandse versie, en naar NddP in concert, maar nog nooit naar de Franse uitvoering
Beste moment 1: toen Frollo opkwam. Die wordt namelijk gespeeld door Daniel Lavoie, en die speelde Frollo ook al 20 jaar geleden, in de originele versie die ik ongeveer 9456 keer op dvd heb gekeken. Ik heb Daniel Lavoie weleens eerder ‘in het echt’ gezien maar dat was van heel ver weg, en nu zaten we vrij dichtbij het podium. Ik was ontzettend starstruck, haha.
Beste moment 2: La cour des miracles was sensationeel
Maar was de nieuwe Gringoire zo goed als Bruno Pelletier? Hij was goed maar niemand zal ooit kunnen tippen aan Bruno

Ik weet niet wie dit gifje heeft gemaakt maar ik ben diegene zeer dankbaar (dit is Bruno Pelletier trouwens als #SassyGringoire in La fête des fous)

Andere dingen die zijn gebeurd: met Tims familie naar Disneyland (ik ging voor de achtste keer, maar het is en blijft geweldig), naar de Harry Potter-tentoonstelling (jezus ik doe wel echt alleen maar hele nerdy dingen hè?),  mijn opa’s 100ste verjaardag vieren, veel nieuwe vegan eettentjes ontdekken (The Vegan Junk Food Bar, Mr. & Mrs. Watson, The Dutch Weed Burger Joint, Oproer …), weekendjes naar de Veluwe en Renesse met mijn familie, naar een drag bar met mensen die ik bij toeval ontmoette en verder niet kende (en de week erna weer!), de pubquiz met mijn werk waar mijn team won (vooral een warme herinnering omdat ik geloof dat we deels gewonnen hebben doordat ik het gehele oeuvre van Culture Club uit mijn hoofd ken – lang verhaal), de mindfulnesscursus die ik deed, al die keren dat mijn vriendinnen heerlijk voor me kookten (en ik maakte ook best aardige dingen voor hen, als ik dat mag zeggen), en allemaal andere activiteiten waar ik waarschijnlijk pas op ga komen als deze blog al online staat.

Gebeurden er ook dingen die niet leuk waren? Dat kun je wel zeggen, ja. Mijn opa is overleden. Hij stierf niet zo lang na zijn 100ste verjaardag. Zijn dood is heel dubbel, want ik mis hem wel heel erg, maar tegelijkertijd ben ik ook gewoon heel dankbaar dat we goed afscheid konden nemen, en dat hij volgens mij niet geleden heeft.

(En er waren natuurlijk ook wel andere dingen die niet bepaald leuk waren, maar ik heb niet per se de behoefte om daarover te praten)

Goede voornemens voor 2018: gevarieerder eten, meer lezen, meer uitgaan
Moet jij hier niet ‘werk vinden’ tussen zetten? Ja maar dat is een doel, geen voornemen
Oh, is dat zo? Ja toch, dat vind ik wel. Je hebt goede voornemens, doelen, en vage dromen
Wat zijn je vage dromen dan? Een beroemd schrijver worden, normaal kunnen hardlopen en naar een optreden van Alaska 5000
Oké, veel succes! Dank je xoxo

11 Comments

Filed under leven

Tagged as ,

by | May 6, 2015 · 20:24

waar ik me de afgelopen maand zo ongeveer mee bezig heb gehouden

In april heb ik maar liefst nul blogsposts geschreven. Het is zo weinig dat ik er bijna trots op ben.

Overigens heb ik deze maand ook niet gewerkt (iets met na zoveel contractverleningen verplicht drie maanden op straat staan omdat je geen vast nulurencontract kunt krijgen, huilie). Pas in juli mag ik weer. Van tevoren had ik bedacht dat ik deze drie maanden kon gebruiken om mezelf te gaan zoeken met transcendente meditatie, mijn scriptie weken voor de deadline af te hebben en een taart te bakken, maar ja. Alles loopt altijd anders dan gepland.

Ik hoor jullie al denken: Lisa, het klinkt alsof je geen fluit hebt uitgevoerd. Maar dat is niet waar! Ik heb van alles gedaan! Zoals:

– Me ingeschreven voor de lerarenopleiding. Jup, het is semi-officieel, ik ga nog een jaar langer studeren en dan word ik docent! Althans, als alles goed gaat en ik niet in een burn-out word gepest door mijn stageklas. (Vast niet, pubers zijn lievvvv, dat weet iedereen.) Een paar jaar geleden rolde ik altijd met mijn ogen als iemand suggereerde dat ik met mijn opleiding Nederlands zeker leraar wilde worden, maar nu heb ik er heel veel zin in (iets met ouder en wijzer worden. Maar dat is een aparte blogpost waard. Wat zeg ik? Dertig aparte blogposts!)

– Gezocht naar een nieuw huis. Nu ik nog een jaar langer studeer, kan ik nog een jaar langer gebruikmaken van Studentenwoningweb (een website waarbij je iedere week kunt reageren op een huis/kamer en waarbij diegene die het langst is ingeschreven de woning ook echt krijgt). Oh jongens, jullie willen niet weten hoeveel huizen ik de afgelopen weken al denkbeeldig heb ingericht, hoeveel veganistische vijfgangendiners ik al voor mijn vrienden heb bereid in mijn nieuwe fantasiekeuken en hoeveel stamkroegen ik  inmiddels al op Google Maps heb gevonden.
Het resultaat: vooralsnog niets. Maar de komende weken gaat er echt iets gebeuren, dat voel ik.

– Mijn haar niet gewassen. Is ook een aparte blogpost of tien waard. In het kort: drieënhalve week terug ben ik gestopt met het gebruiken van shampoo en was ik het alleen met water. Je zou denken, je haar niet wassen, dat is toch geen activiteit dus dat kost geen tijd, maar daar kun je je lelijk in vergissen. Geen shampoo gebruiken is heel, heel veel werk. Maar dat vertel ik later wel.
Het resultaat: laat op zich wachten. Maar ik loop niet zo voor gek als je zou denken. Ik zie er eigenlijk best cool uit, al zeg ik het zelf.

– Aan mijn scriptie gewerkt. Mijn scriptie gaat over vrouwelijkheid en (literair) succes. Ik onderzoek hoe de beeldvorming hieromtrent tot stand komt bij mijn casussen Connie Palmen, Renate Dorrestein en Heleen van Royen, prachtige casussen waar ik zeer dankbaar voor ben en die me meer opleveren dan ik  ooit had durven hopen. Ook dit is een aantal eigen blogs waard, vooral omdat ik al aan het begin van dit jaar een speciale Heleen van Royen-blog had beloofd (sorry, Lin!). Ik schaam mij diep voor het feit dat het nog niet gelukt is. Misschien is het een soort faalangst, omdat het onderwerp TE LEUK is. Laten we het daar maar op houden.

–  Nog een ander onderzoek on the side. Anders zou het leven ook maar saai worden, hè! Dit onderzoek gaat over dubbeltijdigheid en de rol van Victor Hugo als historicus in Notre-Dame de Paris: ook een casus waarvoor ik zeer dankbaar ben (ik heb hem zelf uitgezocht, maar toch). I love love loooove dit boek. Echt hoor. Ik ben in mijn leven vaak teleurgesteld door klassiekers (Pride and Prejudice, gadverdamme, en Dracula, wat was dat saai) maar Notre-Dame de Paris is oprecht prachtig. De beschrijvingen van mensen en de stad zijn zo mooi, het drama mag dan wel een melodrama zijn maar zit zo goed in elkaar, en de toon is vaak ook nog eens ontzettend grappig.

Als Gringoire in onze tijd leefde, hoe heerlijk zou hij dan het midden houden tussen het klassieke en het romantische! Maar hij leefde niet meer in de tijd, waarin men driehonderd jaren werd en dat is jammer. Zijn afwezigheid schept een leegte, die zich heden ten dage maar al te zeer doet gevoelen.

Waarschijnlijk is dit citaat zonder context helemaal niet lollig, maar goed, dat mogen jullie voor jezelf bepalen.

Het enige dat af en toe balen is, of nou ja, eigenlijk is balen niet het juiste woord, is dat ik tijdens het lezen en schrijven heel vaak liedjes uit zowel de Disneyfilm als de musical in mijn hoofd krijg. Maar dat heb ik eigenlijk ook altijd als ik voor de Notre-Dame zelf sta. Dan krijg ik vooral dit stukje in mijn hoofd (nu post ik de Franse versie omdat ik zowel de Nederlandse als de Engelse niet kan vinden, wat ik wel jammer vind want ik ken de Nederlandse uit mijn hoofd: Wat was dit voor vreemd gevoel dat Frollo overviel? Het was angst, angst voor zijn onsterfelijke ziel). (Disneyliedjes zijn trouwens ideaal als je je talenkennis bij wilt spijkeren/op peil wilt houden tijdens het afwassen, dit is mijn favoriet want ze praten hier lekker zo duidelijk.)

Maar goed, over bovenstaande onderwerpen zou ik ook wel weer een blog of twintig kunnen schrijven (bijvoorbeeld over mijn intense boosheid over de demonisering van Frollo in de Disneyfilm, ik bedoel, in het boek vermoordde hij ook wel een zestienjarig onschuldig meisje omdat ze ‘m niet wilde, hij heeft Quasimodo vrijwillig geadopteerd!!! Niet omdat het moest van een of andere geestelijke omdat hij anders naar de hel zou gaan!!!)

 

Oké, genoeg geblèrd. Eigenlijk heb ik de laatste anderhalve maand nog veel meer gedaan/gedacht/whatever, maar ik vind het wel weer goed zo en ik heb ook honger en ik moet deze blog nu wel posten want anders komt hij nooit online (geloof me, er zijn de afgelopen tijd zoveel conceptblogs gesneuveld omdat ik in the heat of the moment ging eten in plaats van posten). Dus doei, tot snel hoop ik, of niet, Heleen van Royen mag het weten.

27 Comments

Filed under leven, studie/werk

Tagged as , , , , ,

by | June 24, 2012 · 22:03

de bittere noodzaak van een fangirl

Tot nu toe ben ik twee keer voor een concert naar het buitenland gegaan. Beide keren waren strikt noodzakelijk. De eerste keer was toen mijn lievelingsband The Ark besloot om uit elkaar te gaan voordat ik ze ooit eens live had kunnen bewonderen. Omdat ze Nederland niet aandeden in hun afscheidstournee, moesten ik en een vriendin die ik via deze band heb leren kennen maar een retourtje Hamburg kopen. Het concert was fantastisch en we hebben alle bandleden na afloop kunnen spreken (en de polonaise met ze gedanst, dat is blijkbaar iets universeels).

De tweede keer was een paar maanden later, toen de cast van de musical Notre-Dame de Paris een aantal reünieconcerten gaf in Parijs. De musical wordt bij ons thuis grijsgedraaid sinds mijn achtste, op mijn veertiende zag ik het licht en werd ik Groot Fan. (Heb ook het idee dat dit ook heeft bijgedragen aan mijn Franse taalontwikkeling – ik ken nu zulke noodzakelijke woorden zoals ‘bossu’ (gebochelde) en ‘potence’ (galg)). Enfin, dit was een kans waar ik al sinds mijn prille jaren van muzikale bewustwording op hoopte. Je begrijpt dat mijn moeder en ik direct een kaartje kochten om onze helden in een volgeladen stadion te bewonderen.

Sinds ik weet dat ik een half jaar in het buitenland ga wonen, heb ik last van de irreële angst dat mijn favoriete artiesten ineens allemaal in Nederland gaan optreden. Wat heel raar is, want wat in Nederland komt, komt over het algemeen ook in Frankrijk. Zo ook mijn Favoriete Artiest Aller Tijden, dhr. Patrick Wolf. Hij komt dit najaar twee keer in les Pays-Bas en vier keer in mijn tijdelijke thuisland.
Toch is dit niet zo vlekkeloos als dit lijkt, want hij komt dus in allebei mijn Hollandse hometowns: Amsterdam én Rotterdam. En dan zit ik daar in Parijs, met maar één concertje, want alle andere Franse steden zijn echt Heel Ver Weg. Ik heb al gekeken of ik niet toevallig vakantie heb als hij in Nederland is, zodat ik dan even op en neer kan gaan. Ik weet nog niet of het financieel of moreel verantwoordelijk is om bezoekjes aan mijn vrienden en familie rondom één zangertje te plannen, dus ik denk er nog even over na. Want Patrick Wolf mag dan wel niet uit elkaar gaan of een eenmalige reünie zijn, zodra het enigszins mogelijk is om hem drie keer in één maand te zien, is dit een bittere noodzaak.

P.S. Omdat jullie op mijn vorige blogpost massaal reageerden dat jullie wél van filmpjes hielden, heb ik allemaal liedjes in deze blogpost gevoegd. Ik verzeker jullie dat ik niet zal gaan huilen als jullie deze uit wraak niet gaan bekijken.

19 Comments

Filed under muziek, op stap

Tagged as , ,

by | January 7, 2012 · 20:12

je ne comprends pas

Het mooiste meisje dat ik ooit heb ontmoet was een Parisienne. Ze was petite, met prachtig bruin haar, een gave huid en gigantische, reebruine ogen en ze kleedde zich immer simpel maar o zo stijlvol (iets wat ik nooit voor elkaar krijg, ik ben meer het kerstboomtype). Overigens rookte ze als een ketter, dus dat je daar lelijk van wordt geloof ik ook nooit meer. Ze was de enige Française die ik ooit heb ontmoet die ook echt zo Frans was.

Een paar weken geleden was ik met mijn moeder in Parijs om een concert bij te wonen. In onze koffer: niet veel meer dan jurken en make-up. Want we zijn wel in Parijs en iedereen moet geloven dat we Parisiennes zijn, aldus mijn moeder. Vooral omdat zakkenrollers ons dan minder snel in het vizier krijgen als potentiële, naïeve berovingsslachtoffers. En omdat het leuk is, natuurlijk.

Zelfs al is mijn moeder ongeveer twaalf keer zo vaak in Parijs geweest als ik, ik wist wel dat de mensen er in deze stad zich niet veel beter kleden noch aantoonbaar knapper zijn dan in Rotterdam. Misschien komen we gewoon op de verkeerde plaatsen in Parijs, maar ik verwachtte in ieder geval net zo veel windjacks en korte kapsels te zien als in les Pays-Bas.
En ja hoor: mijn voorspellingen kwamen uit, mijn moeder werd teleurgesteld. Zelfs bij het concert zag iedereen (afgezien van ons en de fabuleuze mensen op het podium) eruit alsof ze op de hei gingen wandelen. Maar misschien waren dat ook wel helemaal geen Parijzenaars, maar dagjesmensen uit Bretagne.

Nee, als ik mooie Françaises wil zien moet ik me maar blijven vergapen aan de jaloersmakende Facebookfoto’s van mijn vakantievriendin…

15 Comments

Filed under op stap

Tagged as , ,

by | January 18, 2011 · 22:59

ja meisje, dan had je maar vaker moeten stemmen

Zo, die was boos. Hij liet de band om zijn middel niet losmaken, maar scheurde hem zelf kapot.

Musicals zijn stom en toch volgen wij thuis ieder seizoen van Op zoek naar. Wat ons trekt weet ik niet precies – de vertolkte liedjes zijn vaak niet om aan te horen. De enige musical die we allemaal erg goed vinden is Notre-Dame de Paris. Hoe blij waren we toen deze voorstelling vorig jaar eindelijk naar ons taalgebied kwam!

Wel was ik een beetje zenuwachtig voor diegene die de rol van Gringoire moest vertolken.  Omdat de Franse acteur een held is – die gebaren! Dat lachje! – dacht ik dat de Nederlandse Gringoire alleen maar kon tegenvallen. Niets bleek minder waar. Dennis ten Vergert deed het zo goed dat ik Bruno Pelletier bijna vergat. (Bijna dan, hè!)

Toen we hoorden dat Dennis meedeed aan Op zoek naar Zorro hoefden we niet langer te zoeken naar een favoriet. En wat was-ie goed! Hij kon zingen, hij kon dansen, hij kon tegen de juryleden praten (let maar op, de rest heeft daar moeite mee) en was ook een van de weinige deelnemers met kilo’s aan musicalervaring.

Musicals zijn miljoenenproducties, ik kon me niet voorstellen dat Op zoek naar geen doorgestoken kaart was. Je zou wel ziek in je hoofd zijn om de hoofdrol te geven aan een sympatieke leraar Nederlands of voor een knappe communicatiestudent. Met alle respect, het lijkt mij fysiek onmogelijk om iemand met nul ervaring direct acht keer per week een hoofdrol te laten spelen.

Misschien is het dan toch iets minder doorgestoken kaart dan ik dacht want Dennis is eruit. Wij zaten met open mond voor de teevee. Aan hun gezichten te zien waren de juryleden het met ons eens.

4 Comments

Filed under film en teevee

Tagged as ,