Op het moment dat deze blogpost online komt, ben ik lekker niet in Nederland, maar samen met mon amour in hopelijk zonnig Parijs. Nu ik dit schrijf weet ik nog niet wat we daar precies aan het doen zijn, maar ik hoop het volgende:
- Ontbijten bij La Coupole. Hier zijn we vorige keer ook geweest; ik had gehoord dat dit zo’n mooie brasserie was, maar na het online bestuderen van de menukaart kwam ik al snel tot de conclusie dat er voor een vegetariër als ik alleen een ontbijtje was weggelegd. We gingen hier op onze laatste dag heen, veel te laat, ongeveer vijf minuten voor het ontbijtbuffet zou sluiten om precies te zijn, maar we waren nog welkom. Het was echt superleuk met allemaal minibroodjes en dingetjes en kannetjes koffie en kannetjes melk en de brasserie was inderdaad prachtig. Dus we willen nog een keer.
- De Notre-Dame opklimmen. Ik wil dit al ZO lang, maar iedere keer is het te druk of was-ie gesloten. Ja, zelfs toen ik fokking vijf maanden in Parijs woonde is het niet gelukt. Nu moet het er echt eens van komen. Ik bedoel, De klokkenluider van de Notre Dame is mijn lievelingsdisneyfilm aller tijden. Voor mijn profielwerkstuk heb ik het boek (in het Frans) (in heel slecht Frans, voor de duidelijkheid) herschreven voor middelbare scholieren (ze hadden er niet zo veel aan). Ik ben een keer met mijn moeder speciaal voor de reünie van de cast van de musical Notre-Dame de Paris naar Parijs gegaan. IK WIL GVD DE NOTRE-DAME OP.
- De catacomben in. Dat hadden we vorige keer na La Coupole willen doen want het is er vlakbij, maar er stond echt een rij van hier tot Tokio en toen zijn we maar naar Cimetière du Montparnasse gegaan om het graf van Serge Gainsbourg te zoeken. Dat was nog best wel een klus, en de uitgang vinden was zo nodig nog moeilijker.
- Iedere dag minstens drie croissants eten.
- Metrokaartjes hergebruiken (toen ik in Parijs woonde, lukte dat vet vaak om meerdere keren een poortje te openen met één ticket, alleen als ik samen met iemand anders ben, werkt het nooit. Hopelijk dit keer wel weer, gewoon voor het sentiment).
En verder… heb ik nog dertigduizend ideeën, maar we zien wel. Na mijn uitstapje naar Londen durf ik niet meer te veel te plannen, voor het geval er weer ineens iemand de hele tijd op apegapen lig. Maar goed, daar ga ik niet van uit. Tot in mindere tijden!
Dan loop je rustig door een straat en dan zie je dit ineens (de camera recht houden is moeilijk)
