Jullie denken misschien dat mijn Parijsperiode helemaal is afgesloten en ik er alleen maar over blog omdat mijn huidige leven doodsaai is. Dat is misschien een klein beetje waar, maar lang niet helemaal. Zo kreeg ik een maand of wat terug een e-mail van mijn Franse bank. Dat ik rood sta omdat ze het verzekeringsgeld van mijn woning hebben afgeschreven terwijl die rekening leeg was (deze verzekering had ik twee jaar geleden afgesloten bij de bank zelf).
Ik vond het een heel merkwaardige e-mail. Ten eerste omdat ik geen flauw idee had dat ik een verzekering betaalde voor een kamer waar inmiddels al een ander woont. Ten tweede omdat er niet stond dat ik eens gauw geld moest gaan storten: alleen dat ik snel moest reageren. Wat ze precies van me wilden horen, was onduidelijk. Ik schreef toen maar dat ik al anderhalf jaar niet meer in de te verzekeren kamer woonde en niet wist dat ik hiervoor moest betalen. De bankmevrouw mailde mij terug dat het nu eenmaal een doorlopende verzekering was en dat ik hem niet had opgezegd. (Kennelijk was hij vorig jaar ook van mijn rekening afgeschreven, alleen dat had ik even gemist.)
Maar er stond weer geen verzoek om geld te storten. Dat vond ik een beetje raar. Toen ik zelf op een klantenservice werkte, kreeg ik continu mailtjes van mensen die een factuur voor de verlenging van hun abonnement hadden gekregen zonder dat ze doorhadden dat ze een abonnement waren aangegaan. Wanneer ik hen hier wat meer informatie over verschafte, zorgde ik er altijd voor dat het duidelijk werd dat ze écht moesten gaan betalen. Als mensen weten dat ze moeten betalen, is de kans ook groter dat ze dat ook doen. Het is geen zekerheid, maar het helpt wel.
Dus ik dacht nu: laat maar zitten. Als ze het geld echt willen, gaan ze wel moeilijk doen. Officiële brieven sturen, dat soort dingen. Hoewel het maar om vijftig euro gaat, wil ik het eigenlijk niet betalen. Ik ben me bewust van de kracht van algemene voorwaarden, maar betalen voor lucht vind ik wel heel overdreven. (Kijk, als het nou om een sportschoolabonnement ging waar ik niets aan heb omdat ik in een ander land woon, was het nog anders. Dan zou ik in theorie nog kunnen gaan sporten. Maar hier kan ik niets mee! Ook niet in hun theorie!)
Eergisteren kreeg ik echter weer een mailtje. Dat ik geld moet storten. Er staan geen dreigementen bij, maar toch. En nu weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Nou ja, ik ga ze wel mailen en met veel gevoel voor pathos uitleggen waarom ik dit bedrag niet kan/wil/mag betalen. Maar als ze nou “Ja balen” zeg, wat dan?
Ik word verscheurd tussen mijn enorme weerzin tegen te betalen voor iets dat niet bestaat (ik bedoel, ik krijg ook niets uitgekeerd als de huidige bewoner de kamer in de fik steekt, toch? Mijn contact voor die kamer is niet meer geldig, dus daar kan ik toch niet voor betalen?) en de angst dat ik in Frankrijk te boek kom te staan als wanbetaler en er dan nooit meer mag wonen. (Niet dat ik van plan ben om terug te verhuizen, maar ik hou graag mijn opties open). Maar ik wil niet betalen! Het is niet eer-heer-lijk!
Dus wend ik mij maar tot jullie, lieve bloglezers. Ik heb jullie mening zo hard nodig dat ik er speciaal een poll voor heb gemaakt. Wat vinden jullie: moet ik betalen, of moet ik het niet?
De te verzekeren ruimte (zo zag het er trouwens niet altijd uit hoor, alleen toen m’n zusje en d’r vriendin kwamen logeren)
