In de categorie ‘dingen waar ik niet mee zou moeten zitten, maar wel mee zit’: hoe het is afgelopen met prinses Sissi. De echte dan, hè. Niet die van die geweldige animatieserie die ze eind jaren negentig uitzonden op Fox Kids. Even serieus, ik ken geen enkel meisje van mijn generatie dat geen tranen in haar ogen krijgt als ze de introtune weer beluistert.
Want het was zo prachtig. Sissi met haar mooie lange haren, die arme mensen brood gaf. Sissi die zich moest gedragen bij haar schoonmoeder in het keizerlijk paleis, iets dat ze niet deed, want een free spirit sluit je niet zomaar op. Niemand was zo wild at heart als zij. Niets slijmen bij hooggeplaatsten, Sissi reed liever op haar zwarte paard de zonsondergang tegemoet, om en passant nog even de Oostenrijkse troonopvolger weg te kapen voor de neus van de aanstellerige Helena. Mejuffrouw nam het op voor de onderdrukte Hongaren, overwon die nare keizerlijke familie en trouwde met haar prins. Oh, en had ik nog gezegd dat ze er ondertussen immer beeldig uitzag, ze met alle dieren kon opschieten en dat prins Franz Joseph altijd achter haar bleef staan? Die meid had ook alles.
Hier is Sissi iets met haar vader aan het bekokstoven
Het leven van de vrouw op wie dit personage gebaseerd is, zag er net iets anders uit. Elisabeth had anorexia, haar Franz ging vreemd, hun zoon vermoordde eerst zijn geliefde om daarna zichzelf van kant te maken en ze werd op haar zestigste doodgestoken door een of andere anarchist die eigenlijk liever iemand anders om had willen leggen, maar niet genoeg geld had om diegene in Italië op te zoeken. Zeg maar, ellende plus ellende plus ellende en een ongelofelijke lullige dood.
EIKEL
En dat vind ik dus best wel erg hè. Onze Sissi! Onze heldhaftige, koene en immer triomferende Sissi, een fictief personage waar je al je wensen, dromen en verlangens op kunt projecteren, haar vlees-en-bloed-versie had dus gewoonweg een dramatisch leven. Het voelt een beetje vies, meeleven met zo’n geromantiseerd tekenfilmpoppetje als je deze informatie hebt. (En dan heb ik nog niet eens die verfilmingen gezien die ze altijd met Kerstmis uitzenden.) Ik vind het maar naar, zelfs al kijk ik die animatieserie al lang niet meer meer (heb het wel eens geprobeerd, maar ik ergerde me eraan dat ze ongeveer iedere vijf minuten in tranen uitbarstte – dat paste niet echt bepaald bij het stoere beeld dat ik van haar had…).
Wikipedia, ze zouden het moeten verbieden.
P.S. Voor iedereen die nu toch een beetje nostalgisch geworden is, zing met me mee:
Kon ik als een vogel vliegen
Dan vloog ik naar jou
Bij jou wil ik zijn
Wij blijven dan altijd samen
De zon schijnt voor ons
Geen angst en geen pijn
Het vuur zal voor ons branden
in ‘t keizerlijk paleis
Ooit komt een eind,
aan die loodzware reis!
Waar je ook bent,
ik ben steeds bij jou
Waar je ook bent,
in storm en in dal
Waar je ook bent,
samen met jou
Waar jij ook bent
Waar jij ook bent……………
