Als blogger kun je kiezen uit twee verschillende manieren om je verhaal te delen: 1) je probeert het een beetje algemeen te houden, zodat je blogje net een Echte Website lijkt (wat dat dan ook moge betekenen) of 2) je schrijft gewoon lekker over jezelluf. De laatste tijd neig ik steeds meer naar nummer 2, hoe hard ik ook tracht om categorie 1-blogs te produceren.
Deze inleiding klinkt alsof dit wél een kwalitatief hoogstaand stukje uit die categorie gaat worden, maar niets is minder waar.
Dit is gewoon een ordinair maandoverzicht.
De eerste die ik ooit schreef. Ik heb het nooit eerder gedaan omdat het me voor iedereen beter leek om ons dit te besparen, maar ja, ik vind het bij andere mensen altijd wél leuk om te lezen, plus, misschien helpt dit me een beetje onthouden wat ik in godsnaam allemaal met mijn leven doe. Heb er ook wel eens aan gedacht om een weekoverzicht te maken, maar weekoverzichten vind ik – meestal – dan weer niet leuk om te lezen, omdat je er hierdoor achter komt dat de meeste mensen – bloggers – gewoon heel saai zijn. Slechts weinigen (en ja, ze bestaan wel) weten me iedere week te boeien. In een maandoverzicht moet je altijd zoveel weglaten, dat wat overblijft alsnog wel heel wat lijkt. Score!
Maar goed, nu ga ik beginnen, want anders zijn we dadelijk weer 500 woorden verder en dan hebben we het nog niet gehad over wat ik deze maand allemaal voor spannende dingen heb beleefd.
~*~nou dit deed ik dus in september~*~
(Ik voel nu al dat dit een groot succes gaat worden, deze maandoverzichten. Waarom kan ik mijn innerlijke basic bitch niet gewoon omarmen? Ik durf het niet helemaal en daarom doe ik zo ~*~ironisch~*~ terwijl ik het eigenlijk gewoon wil menen? Iemand help me? #millenialstruggles)
Goed. Nou. Om maar bij het begin te beginnen: september is de eerste maand na mijn afstuderen waarin ik fulltime heb gewerkt (al begon ik eind augustus). Ik ben nog steeds dolgelukkig dat ik zo snel na mijn afstuderen een baan heb gevonden die bij me past, aangezien ik er een groot gedeelte van mijn wakkere leven mee zoet ben.
In het begin van september deed ik in mijn vrije uren eigenlijk niets anders dan RuPaul’s Drag Race te kijken, maar in begin september scheurde ik mezelf ervan los, omdat het uit de hand begon te lopen. Inmiddels heeft Lianne – vermoedelijk de grootste RPDR-fangirl aller tijden, crown her already – me overgehaald om weer verder te gaan, maar ik was toch even drie weken goed bezig. Toen ik niet meer vastgeplakt zat aan de tv ging ik wel eens eten met vrienden (of barbecueën, het was toch 30 graden), las ik een boek, maakte ik wat schoon, en schreef ik zowaar meerdere blogs.
En ik at pizza (met vegan kaas!) in het park want het was snikheet
Wat deed ik verder? Ik had een verjaardagsfeest hier (waarvan eentje op het vliegveld van Lelystad aangezien de vader van mijn vriend op zijn verjaardag als verassing ging vliegen)(dat wist hij niet, maar hij wilde het gelukkig wel), een bruiloftsfeest daar, en ik ging met mijn ouders en mijn zusje en haar vriend naar Renesse. Dat was eigenlijk niet helemaal het plan, ik wilde gewoon een weekendje naar mijn ouders gaan, maar ze waren die dagen dus weg. Nou ja, dan moest ik ook maar mee. Het was een heerlijk weekend, heel gezellig en… warm. Kers op de taart: mijn moeder en ik hebben gezwommen in het buitenzwembad. Heel kort, want het was eigenlijk best koud en mijn moeder moest Feyenoord kijken, maar toch! Buiten zwemmen op 18 september!
Semi-bewijs
Iets anders dat ik deed, was hardloopschoenen kopen. Daar had ik nogal ambivalente gevoelens bij, zoals ik vorige week al schreef. Inmiddels heb ik al drie keer hardgelopen (2, 2,5 en 3 kilometer), Ik durf nog niet echt uitspraken te doen over hoe het gaat met mijn knie, dus ik zeg maar niets.
Het andere dat ik veel deed is… naar de fietsenmaker gaan. Drie keer in twee weken, om precies te zijn. Oneindig frustrerend, ja. Het heeft misschien iets te maken met het bizar warme weer van de afgelopen tijd, waardoor iedereen buiten heeft lopen zuipen en er overal glas ligt. I don’t know. De eerste twee keer kreeg ik alleen een nieuwe binnenband, maar de derde keer heb ik er ook maar meteen een nieuwe buitenband op laten zetten. Die was nogal dun, volgens de fietsenmaker. Was dus ook een klein fortuin kwijt, maar goed, ik heb nu werk, dus het kan.
Belangrijke ontdekkingen van deze maand:
- The Unbreakable Kimmy Schmidt. Eerlijk gezegd keek ik het alleen maar omdat ik even niets beters kon verzinnen voor tijdens het eten, maar het bleek echt fantastisch. Het gaat over een meisje dat haar leven oppakt na 15 jaar opgesloten te hebben gezeten in een bunker. Het doet me qua humor een beetje denken aan Arrested Development, alleen dan net iets minder goed, maar tóch grappiger. Bij Arrested Development zat ik namelijk altijd “Haha wow, dát is goed verzonnen!” en bij TUKS zit ik gewoon zo van: “HAHAHAHA!” Ja, ik lach zelfs hardop. LOVE LOVE LOVE vooral Titus, best face-giver of all times (zijn lach is ALLES. ALLES). En Lillian. En eigenlijk alle andere bijfiguren (en Kimmy zelf ook, hoor). Ben nu net begonnen seizoen 2, dus niet spoilen. Bijkomend voordeel: hoe leuk deze serie ook is, hij is niet extreem verslavend, waardoor ik het na één of twee afleveringen wel weer gezien heb en iets met mijn leven ga doen.
- Yogi Tea Women’s Balance. Ik schaam me er een beetje voor dat ik thee met deze naam gekocht heb, maar hij is zo lekker, echt niet normaal.
- Spotify. De grap is: ik had ooit Spotify, maar om totaal onduidelijke redenen heb ik dat gedeïnstalleerd en gebruikte ik YouTube als voornaamste manier om nieuwe muziek te ontdekken. Ik weet ook niet waar dit op slaat, nee, want tegenwoordig gebruikt iedereen Spotify, maar ik had gewoon geen ruimte in mijn hoofd om te denken “Hee, dat is eigenlijk best wel handig, laat ik dat ook eens proberen.” Totdat mijn vriend (ook zo’n heerlijke late adopter) het ging gebruiken. Nu ween ik om alle tijd die ik heb verspild door Spotify pas zo laat in mijn leven toe te laten.
- Hiermee ook meteen het album van de maand: Ola Salo – Wilderness. Ola was vroeger de zanger van mijn lievelingsband The Ark (en ik heb hem ooit ontmoet, kijk maar) en bracht dit album vorig jaar uit. Ik luisterde de singles op YouTube, maar ik vond het allemaal maar zo-zo. Nu ik Spotify heb, besloot ik eindelijk eens het hele album te ontdekken en ik vind het eigenlijk best wel lekker. Het is wel erg Ark-achtig, alles ligt er wel erg dik bovenop enzo, maar daar heb ik nooit moeite mee gehad. Mijn lievelings is Come Holy Spirit (come holy spirit and wash me clean, GOD KNOWS WHERE THESE HANDS HAVE BEEN! Zo fijn). Kunnen jullie gewoon luisteren op Spotify, dus ga maar doen.
- Een ander favoriet nummer van me is een cover van Radiohead’s Creep, gezongen door RPDR-deelnemer Jinkx Monsoon, maar dan niet in drag, en niet met een vrouwenstem, maar in een soort van normale kleren en met normale stem (althans, dat denk ik). Ik weet niet of het aan mij ligt en ik gewoon verblind ben door mijn liefde voor Jinkx, maar ik vind het zó mooi gezongen dat ik het toch even apart moet vermelden.
- We Need To Talk About Kevin. Geweldig boek, veel beter van de film. Het gaat heel diep in op wat ouderschap betekent. Echt lezen.
- Tartex vegetarian paté. Dat is gewoon paté met tofu, in allerlei smaken (nu eet ik met olijven). Ook zoiets wat al duizend jaar bestaat maar wat ik pas deze maand in mijn leven heb toegelaten. Af en toe vind ik mezelf heel dom, maar ja, dan denk ik weer, als ik het al lang kende, had ik er nu niet zo blij mee kunnen zijn.
Dus…
Oké, volgens mij is dit het moment in mijn septemberblog dat ik ga uitkijken naar oktober, hè? Nou ja, dat is het nu al. Tsja. Deze maand is mijn diploma-uitreiking voor mijn docentenmaster, dus dat wordt lachen. Mag ik voor de derde keer poseren met een papiertje (check 1, check 2). En ik ga een week naar München voor een cursus van mijn werk, waar ik ook veel zin in heb. Verder hoop ik dat ik genoeg door de rotte bladeren zal lopen en eraan zal denken om warme kleren te trekken, zodat ik het niet koud heb. Mocht dit lukken, dan verwacht ik dat het een succesvolle maand wordt.
