Tag Archives: sims

by | March 25, 2020 · 14:46

dingen die ik heb gedaan sinds ik nauwelijks meer de deur uitga

Ofwel: het leven in een corona-tijdperk.

  • Ik ben voor de 883e keer in mijn leven begonnen met mediteren, ik doe het iedere ochtend. Dat schijnt sowieso het beste moment om te mediteren te zijn, maar ik had nooit zin om mijn wekker ervoor te zetten. Nu kan ik relatief pijnloos ontdekken hoe het bevalt. Zoals jullie in de rest van de blogpost zullen merken, heeft het me nog niet echt de innerlijke rust gebracht waar ik op had gehoopt.
  • Ik heb 1 push-up op mijn tenen gedaan! Daarna kwam ik letterlijk niet meer omhoog. Maar toch, dit is er één meer dan me vroeger lukte! Misschien kan ik er tegen de tijd dat de sportschool weer opengaat wel 3!
  • Tim en ik hebben Midsommar gekeken. Midsommar is een soort thriller over een Zweedse sekte, met veel dood, verderf en andere narigheid. Ik dacht dat ik het wel aankon nu ik nooit meer alleen thuis ben. Fout gedacht. Deze film (en vooral de laatste scène) heeft mijn geest gebroken. En dat ondanks (of waarschijnlijk doordat) de film esthetisch gezien geweldig was. Zelfs die laatste scène. Ik wil niets spoileren, maar laten we zeggen: die flora in combinatie met die fauna, dat blijf ik de rest van m’n leven voor me zien als ik ‘s avonds m’n ogen sluit. (Weet iemand wat ik bedoel? Ik ben er kapot van, maar ik wil er toch steeds over praten, heel hinderlijk.)
  • Heel veel sojacappuccino’s gedronken, want dan kan nu ik thuiswerk. Living the life.
  • 896345 keer per dag naar nieuwswebsites gesurft.
  • Me veel zorgen gemaakt over de gezondheid van iedereen en de economische gevolgen voor velen.
  • Getwijfeld of ik nou een gek hoestje had, of dat ik me gewoon weer eens had verslikt in mijn eigen speeksel.
  • Vrijwel dagelijks 2 vesten over elkaar gedragen.
  • Een bijna-vechtpartij gezien vanuit mijn raam (geen idee waar die over ging, maar er werd in ieder geval geen anderhalve meter afstand gehouden).
  • Houseparty geïnstalleerd, geschrokken van mijn eigen verwilderde hoofd.
  • Veel Mad Men gekeken, gedroomd van alle kleding die ik kan dragen als ik weer naar kantoor mag.
  • Overigens heb ik me wel iedere dag ‘gewoon’ aangekleed en make-up op mijn gezicht gesmeerd, maar het voelt allemaal toch een beetje nutteloos. Ik bedoel ja, Tim is er natuurlijk, maar die hoort altijd van me te houden, toch?
  • Een paar hardlooptrainingen gedaan (op rustige plekken), en tot nu toe is mijn knie niet naar de knoppen. Maar wat er niet is, kan nog komen!
  • Veel FOMO gehad. Jawel mensen, je zou denken dat je juist niets mist als iedereen binnen zit. Maar als long-time blogger vergelijk ik mezelf namelijk al snel met andere mensen die veel op internet zitten en ik heb het idee dat al die mensen juist nu massaal geweldige dingen samen aan het doen zijn: Instagramchallenges bedenken en waardevolle coronacontent maken en bonden 4 life, terwijl ik hier een beetje in mijn eentje zit me op mijn ademhaling te concentreren. Nu zou je zeggen: je kunt toch gewoon meedoen, maar daar ben ik dan weer te lamlendig voor. Nu zou je zeggen: stel je dan ook niet zo aan, maar … ik kan het niet helpen. Het was zo erg dat ik vorige week mezelf maar heb verboden om op Instagram te gaan (hield ik 2 dagen vol).
  • Ik heb Sims 3 maar weer geïnstalleerd. Ik was vroeger totaal verslaafd aan Sims 2 (Sims 3 heb ik 2x gespeeld en toen had ik geen zin meer), maar ik heb het nu al jaren niet aangeraakt omdat … ik het een beetje zinloos vond, of zo? Ik vond het altijd wat deprimerend om mijn sims steeds te laten trainen en promotie te laten maken terwijl ik bijna een blaasontsteking opliep omdat ik weigerde het spel te pauzeren om naar de wc te gaan. Maar nu had ik het opnieuw geïnstalleerd met als doel om alleen maar huizen te bouwen en zo heel creatief en verantwoord bezig te zijn enzo. Nou ja, een week later ben ik bezig om mijn alter ego Chloé (met superlang platinablond haar en immer opgetrokken wenkbrauwen, alsof ze net botox heeft gespoten) internationaal superspionne te laten worden door heel veel achter schaakborden te zitten en op de loopband te rennen. Ach, ik heb toch al FOMO, dus FOMO van mijn eigen schaakkunsten kan er ook nog wel bij.
  • Verder gewerkt aan mijn boek! Het gaat wat moeizaam, omdat ik nu aan precies dezelfde eettafel schrijf als waar ik ook mijn gewone werk doe, en dat is niet heel stimulerend. Maar toch gaat het wel goed, ik ben bijna klaar met de tweede versie. Superspannend. Ik zag gisteren trouwens de zomercatalogus van Blossom Books en daar staat mijn boek ook in! Zo leuk om te zien.

Hoe gaat het met jullie? Ik hoop dat het naar omstandigheden goed gaat en je niet al te veel zorgen hebt of gek wordt van het binnen zitten. Sterkte <3

7 Comments

Filed under dit past echt nergens in

Tagged as ,

by | June 22, 2014 · 12:32

over jezelf verliezen op een zolderkamer

Ik ben jarenlang verslaafd geweest aan de Sims. Als kind spendeerde ik halve zomervakanties met mijn broertje op zolder om ervoor te zorgen dat onze poppetjes in Sims 1 carrière maakten en  niet voortijdig doodgingen van de honger. Toen ik op de middelbare school zat, was ik regelmatig tot ‘s avonds laat bezig om mijn acht koppen tellende gezinnen tevreden te houden in Sims 2. Eenmaal boven die achttien speelde ik het steeds minder. Inmiddels doe ik het nooit meer.

Regelmatig denk ik verwonderd terug aan de tijd dat ik hele dagen, ook met prachtig weer, praktisch wegkroop in een beeldscherm. En dat het nooit saai werd. Misschien wilde ik na dagenlange opsluiting wel weer eens een keer naar buiten, maar eerder ook niet.

Ik zou willen dat ik dat nog steeds kon. ‘s Ochtends vroeg opstaan om de hele dag in pyjama te verdwijnen in één of ander nutteloos spelletje. Vanochtend werd ik wakker met buikpijn omdat ik nog zoveel dingen moest doen. Die buikpijn werd verergerd toen ik zag hoe mooi weer het was, en ik bedacht dat ik eigenlijk naar buiten zou moeten om daar iets leuks en sociaals te doen. Want het is immers zomervakantie.

Begrijp me niet verkeerd: ik heb het aardig druk. Dit is mijn eigen schuld. Ik haal me teveel op mijn hals, zowel leuke als minder leuke dingen, en nu het officieel gezien vakantie is, wil ik zo graag al die goede ideeën die ik al zo lang heb eens uitvoeren. Maar hierdoor raak ik in de knel. Want hoewel het leuke dingen zijn, zijn het wel dingen die ik goed moet doen. En ondertussen moet ik ook nog geld verdienen. En eindelijk eens de vloer schoonmaken.

Voor de duidelijkheid: ik ben gewoon een stresskip. Dit buikpijn is nergens voor nodig.  Maar hij is er wel. Op dagen als deze word ik zo jaloers op mezelf van negen of vijftien, gewoon omdat ik het toen kon, me de hele dag verliezen in een spel. Niet alleen praktisch gezien – als ik het echt zou willen zou ik best een dagje nutteloos doen kunnen inplannen – maar geestelijk gezien. Als ik het nu zou proberen, zou ik het waarschijnlijk niet zo leuk vinden en bedenken dat er ook nog werk op me ligt te wachten.

Maar waarom zou ik mezelf hier eigenlijk zielig over voelen? Ik ben geen kind meer. Ik ben 23. Op mijn leeftijd hadden mijn ouders al een vaste baan. Jezus, hoe lang waren mijn grootouders wel al niet aan het werk op mijn leeftijd? Waar haal ik het lef vandaan om het gevoel te hebben dat er iets van me is afgepakt, alleen maar omdat ik eenmaal volwassen niet kan wat ik kon toen ik jong en hulpeloos was?

Mensen zijn raar en onnodig ingewikkeld. Was ik maar een sim.

12 Comments

Filed under de ongemakken des levens, vroegah

Tagged as , ,

by | January 18, 2013 · 20:55

zelfs mijn sims doen niet aan mindfulness

Ooit heb ik even kunnen mediteren. Mijn ‘mediteren’ stelde weinig voor: ik heb het over vijf minuten stilzitten, waarvan ik net iets meer tijd aan niets denk dan dat ik denk aan hoe goed ik ben in aan niets denken.

En dat ‘mediteren’ hè (of mindfulness, zo’n vies woord maar dan weet iedereen het wel meteen waar ik het over heb), dat is best wel handig om te kunnen. Als het lukte, voelde ik me oprecht helderder. Gereset. Het tegenovergestelde van hoe ik me nu voel, nu ik mijn ogen haast niet meer open kan houden en ik mijn eigen zinsconstructies niet meer begrijp. Weer mediteren zou in theorie een goede oplossing zijn, ware het niet dat ik het niet meer kán. Het lukt me niet om me te concentreren, ik ben te onrustig, na één minuut word ik gek.

Volgens mij lukt het niet omdat ik te vol zit met gedachten, te snel ga om stil te kunnen staan. Dus ik moet afremmen. (Sorry voor het extreem cliché taalgebruik, maar het is nu eenmaal zeldzaam accuraat). Daarom probeer ik minder te denken. Meer te doen. Zoals al die vrouwenbladen zeggen; als je de groente snijdt, snij je de groente, en als je je tanden poetst, poets je je tanden! En je denkt dan niet aan boodschappen.
Dat probeer ik dus. (Soms, niet te vaak. Wanneer denk je dat ik deze blogpost verzon? Gisteren, toen ik aan het wandelen was. Als ik tijdens het wandelen alleen maar had gewandeld, had ik nu een beetje niet geweten wat ik moest schrijven en uit wanhoop een youtubefilmpje online gegooid, de horror). Maar goed, dan probeer ik dus op te ruimen, of wat op de bank te zitten, en dan voel ik me net een sim.

Want ja, alleen een sim kan op de bank gaan zitten en een beetje voor zich uit staren en dat normaal vinden. Want je vervult op dat moment de behoefte van zo’n sim: comfort. En dat is fijn voor de sim. In het echte leven hebben we te weinig geduld voor die comfortbehoefte: er moet tegelijkertijd aan het plezier worden gewerkt! Of aan sociaal (maw dingen met een smartphone).

Maar nu ik erover nadenk: eigenlijk zaten mijn sims ook nooit zomaar op de bank. Als ze op de bank zaten, waren ze tegelijkertijd techniek aan het leren. Plezier kregen ze door te schaken of te schilderen, zodat ze ook wat punten inzicht- of creativiteitspunten scoorden. Als ze eens tv keken, was het omdat ik ze tegelijkertijd wilde laten bonden met andere sims, zodat ze sneller promotie kregen.
Ik was echt heel goed in dat spel, moet ik zeggen.
Maar sims kennen het begrip ‘vierkante ogen’ dan ook niet.

23 Comments

Filed under de ongemakken des levens

Tagged as , ,

by | March 24, 2012 · 22:16

dingen die ik geleerd heb van de sims 2

Sims is een gevaarlijk spelletje. Zeven jaar geleden speelde ik het continu: ik maakte geen huiswerk, verschoonde het konijnenhok alleen als mijn moeder me dwong en voerde verder ook niet zo veel uit. Deze manie is godzijdank vanzelf over gegaan, maar eens in de zoveel maanden ontdek ik het spel opnieuw. Dan wil ik me op zolder opsluiten en uren achter elkaar virtuele levens leiden.
Als dat gebeurt speel ik het een paar dagen, weken misschien, tot ik het weer een rotspel vind en besluit om nooit meer zo mijn tijd te verspillen.
Gelukkig is Sims, ook al haat ik het af en toe hartgrondig, niet helemaal zonde van mijn kostbare levensmomenten geweest. De volgende dingen had ik nooit geweten als ik dit spel niet had gespeeld:

– Zorg dat je ten alle tijden een goede band met je huisgenoten hebt. Indien Magere Hein je wilt meenemen naar een andere wereld kun je alleen gered worden wanneer er iemand op hetzelfde kavel is die een beetje van je houdt. Hebben jij en mama maar een relatiescore van 30%, is het einde verhaal.

– Ben je een alleenstaande man met kinderwens? Je kunt natuurlijk een kind adopteren, maar veel handiger i.v.m. zwangerschapsverlof: laat je gewoon ontvoeren door aliens. Je komt gegarandeerd zwanger terug.
Hierbij meteen een waarschuwing: ben je man en heb je geen kinderwens, zorg dat je niet ‘s nachts door een telescoop staart. Voor je het weet ben je zwanger.

– Universitair docenten kun je na college gewoon bellen en dan ga je een beetje kletsen en als ze ophangen bel je gewoon opnieuw tot jullie vrienden zijn en dan krijg je een hoger cijfer. That’s all. Dit is sowieso een slimme manier om vrienden te maken: zelfs al hebben jullie nog zo’n hekel aan elkaar, GEWOON BLIJVEN BELLEN EN KLETSEN. Ook als ze net opgehangen hebben. Succes gegarandeerd!

– Er zijn maar drie vakantiebestemmingen die er werkelijk toe doen: het bos, het strand en Japan.

– Brand in de keuken of verdwenen zwembadtrappetjes gevaarlijk? Vergeet het. Wat je echt moet vermijden is het wonen op een kerkhof (i.v.m. geesten die je letterlijk dood laten schrikken) en het naar de wolken staren (i.v.m. regelmatig neerstortende UFO’s).

– Hoe meer vrienden je hebt, hoe meer taken je andere personen kunt laten doen. Bijvoorbeeld je paper schrijven, of de wc schoonmaken, of een andere sim pesten. Deze personen hoef je niet eens te kennen, als je zelf maar weet dat je vrienden achter je staan. Handig!

– Over vrienden gesproken: hecht daar verder niet zo veel waarde aan. Zij onthouden niets van wat er zich in jouw leven afspeelt. Geslaagd voor de universiteit, getrouwd of zelfs gestorven? Zelfs al zijn ze overal bij, er blijft niets van opgeslagen in hun geheugen. Je vader die wellicht niet eens in hetzelfde huis woont en die nooit wat meemaakt, of je halfzus die je niet eens mag, die herinneren zich daarentegen iedere stap die je zet. Zelfs al hebben jullie elkaar nog nooit ontmoet.

Nog toevoegingen, iemand?

28 Comments

Filed under rare wereld

Tagged as