Zo. Mijn eerste week stage zit er weer op. Na maandenlang een zeer onregelmatig leven te hebben geleid (ik had bijna geen college en geen vaste werkdagen of -tijden), moest ik nu In Het Gareel. Iets waar ik met hart en ziel naar uitkeek, want iedere avond weer moeten nadenken over hoe laat je de wekker de volgende ochtend moet zetten, is uiteindelijk ook maar vermoeiend.
Eerst ter info: ik loop nu vier maanden stage als tekstschrijver bij de online marketing bureau. Het bedrijf en het werk zijn mij deze week goed bevallen, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Niet alleen omdat ik dit al vaak genoeg heb verteld aan mensen die het echt iets boeien, maar ook vanwege mijn strikte no work policy op deze blog. Ik weet namelijk nooit precies wat ik nou allemaal online ‘mag’ gooien, dus om mezelf gedoe te besparen plaats ik maar lekker (bijna) helemaal niets.
Goed. Genoeg uitgelegd. Op naar de triviale zaken, want daarvoor zijn we hier. Hierbij mijn bevindingen na één week stagelopen:
- First things first: ik word moddervet. Als ik thuis achter de pc zit voor mijn studie, doe ik tussendoor continu andere dingen. Blogs lezen. Twitter. De was. Maar op kantoor gaat dat een beetje moeilijk. Daarom heb ik mijn normale verzetjes ongemerkt vervangen door eet-verzetjes, want doorwerken en voedsel naar binnen proppen gaat als doorwerken en ademen. Supersoepel dus. Daarbij: ooit liep ik drie keer per week hard, maar nu zou ik niet weten hoe. ‘s Ochtends lukt niet, dan zou ik om vijf uur op moeten. En na een werkdag nog gaan sporten? Hoor je me al lachen?
- Over blogs lezen gesproken: dat doe ik nog wel. Als ik op de bus wacht. Of in de trein zit. Maar uitgebreid, op een computer in plaats van op een telefoon en met comments achterlaten enzo, dat is nu even teveel gevraagd. (Fulltime werkende bloggers, hoe doen jullie dat toch?)
- Ik word ontzettend saai. Mijn vriendinnen hebben elkaar deze week meerdere keren gezien terwijl ik al lang lag te slapen. Omdat ik tussen zes en half zeven op moet (ligt eraan of ik mijn haar moet wassen of niet), probeer ik om tien uur ‘s avonds mijn ogen dicht te doen. Veel te vroeg, maar heel erg nodig. (Het schijnt trouwens dat als je een vast ritme hebt, je afkunt met veel minder slaapuren. Dat zou goed kunnen, want ik heb al jaren geen behoorlijk ritme en ik ben altijd moe. Ik hoop zo dat dit werkt.)
- Schrijven over bepaalde zaken roept verlangen naar deze zaken op. Ik heb deze week onder andere geschreven over vogels in je tuin krijgen. Ik wist hiervoor niet dat ik een tuin wilde, maar nu dus wel. Een tuin met delicate bloemen en vogelhuisjes. Misschien plaats ik een bak aarde in mijn kamer, want schoffelen werkt heel ontspannend (ook over geschreven, jajaja). Handig, na zo’n lange werkdag.
Dit waren dus de conclusies van week één. Ben benieuwd hoe de rest van deze vier maanden zullen verlopen. Ik zal het doorgeven als ik echt veertig kilo aankom en of als ik zo doodsaai word dat ik iedere avond spontaan voor tienen in slaap val – of juist als ik een manier heb gevonden om dit af te wenden.
Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!
