Inmiddels heb ik al 27 rijlessen achter de rug. Ik dacht eerst dat ik heel goed was, maar zo rond les 21 merkte ik dat mijn rijleraar gewoon mee zat te remmen als ik aan het inparkeren was. Nu snapte ik ineens waarom er in 20 jaar nog nooit een leerling schade heeft gereden aan zijn auto.
Ik was dus heel bang dat ik heel bang zou zijn op de weg (dat was de hele reden waarom ik zo lang zonder rijbewijs heb geleefd) (oké, ik had ook gewoon geen zin) maar dat valt dus wel mee. Sterker nog, ik zou best wel wat banger in het verkeer mogen zijn, dan zou mijn rijleraar niet zo vaak op de rem hoeven trappen.
Afgelopen week hebben we weer tot oktober nieuwe lessen gepland. Ik heb niet durven tellen hoeveel het er waren, maar ik kan nu wel met zekerheid zeggen: ik ben geen wonderkind. Ook geen wondervolwassene. Eigenlijk ben ik gewoon heel normaal. Een beetje sloom zelfs. Maar ja, vrouw hè.
(Dat is trouwens iets wat ik me afvraag: WAAROM hebben bijna alle mannen die ik ken hun rijbewijs in 25 lessen gedaan, en alle vrouwen in 40+? Is het omdat jongens zich hier al hun hele leven op voorbereiden met computerspelletjes? Is het een bias van de mensen die ons beoordelen? Ik zou echt alleen daarom zo graag snel mijn rijbewijs hebben gehaald, maar ja – ik had kunnen weten dat ik geen talent had, want ik ben motorisch gewoon erg slecht. Lezers die dit stereotype wél hebben verbroken (slome mannen/snelle vrouwen) laat u a.u.b. horen)
Ondertussen ben ik ook maar eens begonnen met mijn theorie. 20 augustus heb ik namelijk dat theorie-examen. Euh ja, dat is morgen dus. Tot gisteren was ik nog voor geen enkel proefexamen geslaagd, ondanks behoorlijk domme vragen als ‘is het slim om je hond op de hoedenplank te vervoeren’ en ‘mag je tegen het verkeer inrijden als je haast hebt’. Voor het onderdeel ‘gevaarherkenning’ slaag ik dan wel weer de hele tijd. Maar dat is niet echt een prestatie, aangezien je maar 13 van de 25 vragen goed hoeft te hebben. (Dát vind ik dan weer best gevaarlijk, dat je mensen met zulk slecht inschattingsvermogen laat slagen).
Nee, de vragen die ik fout had, waren allemaal van die irritante marginale kwesties als ‘hoe lang mag je aanhangwagen zijn’ en ‘mag deze bromfiets de weg op’. Like I care! Ik durf de eerstkomende 10 jaar toch niet met een aanhangwagen te rijden, en wat boeit mij een bromfiets nou? Als hij er rijdt, dan rijdt hij er. Ik ben toch zeker niet van de politie.
Voor wie zich nu zorgen maakt: niet doen, want ik heb gisteren een theoriecursus gedaan. Zou er zelf niet voor hebben gekozen, maar het zat in mijn pakket, dus ik heb er toch maar gebruik van gemaakt. En ik moet zeggen: ik vond het erg … leuk? Kennelijk mis ik het studeren toch een beetje, want ik schreef mijn hand lam aan aantekeningen, stelde de hele tijd veel te ingewikkelde vragen en vond het gewoon jammer toen het 17 uur was en we naar huis moesten. Leek verdomme Hermelien Griffel wel.
Dus ik ga maar weer verder oefenen. Ben vastbesloten om het te halen. Met de hersenen van deze motorische kluns is namelijk niets mis. Ik ben nu al zoveel tijd en geld kwijt aan deze onderneming, ik vind dat ik nu wel recht heb op een overwinning.
En anders ………… dan overleven we het allemaal ook wel.
