Tag Archives: vakantie

by | October 3, 2018 · 18:13

onze vakantie op kreta: de feiten

Picture it. Kreta, 2018. Tim en ik liggen op het strand. In de schaduw, want in de zon in het te warm. We lezen boeken en drinken Griekse koffie. Kortom, we hebben het reuze naar ons zin.

Na twee weken in het paradijs moeten we weer naar huis. Daar is het koud en nat en moet er gewerkt worden. En waar het voor de vakantie nog licht was als mijn wekker ging, word ik nu wakker in de duisternis.

Gelukkig hebben we de herinneringen. Sterker nog, ze staan beschreven in deze blogpost! (Goh, die hadden jullie ECHT NIET zien aankomen hè?)

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op

Onze vakantie: de feiten

  • We waren precies twee weken weg, van dinsdag tot dinsdag.
  • We hadden een appartement op 50 meter afstand van de zee.
  • We zaten in Kalamaki, ofwel klein-Duitsland. In het hele dorp waren namelijk meer Duitsers dan Grieken. Het was zo erg dat menukaarten in het Duits waren en andere vakantiegangers ons begroetten met ‘Guten Tag junge Herr und sehr schöne Fräulein’. Dan keken we heel boos terug om te laten weten dat ze onze identiteit hadden miskend, maar daar hadden ze geen boodschap aan. Ze waren trouwens ook allemaal bejaard.
  • Wij vonden het niet erg dat er geen coole jongeren uit een grote variëteit aan coole landen om ons heen zaten. We waren hier immers niet om vrienden te maken. Wij waren hier om te snorkelen.

Hoe onze gemiddelde dag eruit zag

Wakker worden rond 8 uur, ontbijten op het balkon. Soms deed ik fysio-oefeningen. Daarna naar het strand. IJskoffie halen en vooral veel lezen. Zwemmen. Weer lezen. Naar de supermarkt. Ingrediënten voor de Griekse salade kopen (ik met maïs in plaats van feta), de Griekse salade maken, lunchen. Beetje rondhangen bij het appartement (meestal binnen, omdat het op het balkon te heet was). Naar het strand. Nog meer lezen. Weer terug. Douchen. Weer wat rondhangen. Naar een restaurant lopen. Eten. Slapen.

(Ik heb het nu over een GEMIDDELDE dag, hè? We zijn heus nog weleens de deur uit gegaan, zie hieronder)

Toeristische uitstapjes die we hebben gemaakt

  • Matala. Matala staat vooral bekend als hippiedorp. Dit merkt u vooral aan het feit dat u hier t-shirts kunt kopen met de tekst ‘Today is life, tomorrow never comes’.  Wel een beetje te wild voor mij eigenlijk. Maar desondanks wilden we erheen, want Matala heeft dus echt een supermooie baai. En hele leuke restaurantjes aan het water. We brachten ook meteen een bezoekje aan de krijtrotsen waar de Romeinen vroeger de dooien dumpten en later de hippies overnachtten. Dat bleek nog een hele klim te zijn, en ik vreesde voor mijn leven. Maar zoals jullie begrijpen aan het feit dat ik dit typ, ben ik niet te pletter gestort.
  • De ruïne van Phaistos, wat vroeger dus een enorm paleis was. Erg indrukwekkend, vooral omdat het écht heel groot was. En heel hoog, dus had zware medelijden met die Minoërs die steeds die berg op en af moesten om oorlog te voeren. En het uitzicht was ook prachtig.
  • Agia Galini. Ook een mooi dorpje aan zee. Waar in Kalamaki vooral Duitsers en in Matala vooral Fransen zaten, barstte het hier dan weer van de Nederlanders. Was eigenlijk vervelender, want nu moesten we de hele tijd fluisteren zodat niemand ons kon verstaan.
  • Heraklion, de hoofdstad van Kreta. We gingen er vooral heen voor het archeologisch museum, maar het is verder ook een leuke stad. Niet zo groot, maar ze hebben er wel vegan burgers. Nu is veel voedsel op Kreta automatisch vegan, maar als militante veganist maakt mijn hart altijd sprongetjes als ik ergens de naam van mijn religie zie staan. Heraklion zal trouwens ook voor eeuwig in ons geheugen gegrift staan als de stad waar we de ranzigste koffie aller tijden gedronken hebben (Tim een espresso, ik een kokosmelklatte).
  • Matala, nog een keer. Dit keer om er te snorkelen. En dat was MOOI jongens! Onder water zijn namelijk allemaal rotsen te zien met allemaal vissen. En het wordt er al heel snel heel diep, waardoor je je net een zeemeermin voelt.
  • Vori, een bergdorpje waar we heen gingen omdat er volgens onze reisgids ‘mooie deuren’ waren. Nou, die waren dus onvindbaar. Eigenlijk was het sowieso een nogal doods dorp, op één pleintje na waar ongeveer alle inwoners zich verzamelden. Wel een mooie kerk, en op zich ook mooie uitzichten, maar eh … niet per se een aanrader.
  • De Lidl. Na een paar dagen tussen al die kleine supermarktjes waar ze maar twee soorten groente verkochten voelde dit als een ware kosmopolitische hotspot.
Agia Galini, Kreta

Agia Galini (net een ansichtkaart hè)

Dingen die we (nou ja, ik*) hebben gegeten

  • Fava, ofwel bonenpuree. Extreem lekker, heb het heel vaak besteld.
  • Gevulde tomaten met gekruide rijst. Ook zeer zeer lekker.
  • Pasta. Maar alleen die we zelf gemaakt hebben (pasta is namelijk wel een handige maaltijd als je maar 1 kookpitje hebt)
  • Heel veel Griekse salades, maar dan met mais.
  • Fruit. Dat kreeg je namelijk na iedere maaltijd gratis! Meestal druiven en meloen. Zo cute. En lekker gezond. Om die gezondheid weer uit te cancellen, kreeg je er ook raki bij.
  • Ook wel heel veel andere dingen. Bij veel restaurants vindt je veel vegan eten, zoals linzensoep en bietensalade. (Moet je als vegan wel oppassen dat ze er geen homp feta opgooien, want dat doen ze gretig, die Grieken)

* Want ik doe graag alsof niemand dieren eet

Matala grotten

Lekker behaaglijk, zo’n grot

Boeken die ik heb gelezen

Jamal Ouariachi – Een honger. Over een journaliste die een biografie schrijft over haar ex, een veroordeelde pedofiel, die ooit een geroemd ontwikkelingswerker was. Echt zo’n boek dat je niet weg kunt leggen. Heel goed geschreven, interessante thematiek en natuurlijk omdat je het de hele tijd wilt weten: heeft-ie het nou gedaan, of niet? Aanrader.

Stephen Fry – Mythos. Ofwel een boek waarin alle Griekse mythen worden verteld. Vond ik wel gepast op Kreta. Omdat ik als 13-jarige besloot dat ik wel zonder die dode talen kon leven (echt, WHAT was I thinking?) ben ik niet naar het gymnasium gegaan, wat betekent dat ik sindsdien in culturele armoede leef. Kwam er dus pas deze vakantie achter hoe de aarde en de mensen zijn ontstaan enzovoort. Maar moet eerlijk zeggen dat ik ‘m niet heb uitgelezen. Het was echt een dik boek en al die verhalen over die goden zijn allemaal een beetje hetzelfde: ‘Zeus werd verliefd op een poetsvrouw, zij wilde ‘m niet, hij veranderde zich in een cavia om haar met zachte dwang te kunnen versieren, zij baarde zijn zoon, Hera werd boos en veranderde de poetsvrouw in een kookpot‘. Dat is 3x leuk, maar daarna is het ook wel weer mooi geweest.

(Ben wel een beetje geneigd om hem binnenkort alsnog weer op te pakken, al was het maar omdat ik dreig om mijn Goodreads Reading Challenge van 40 boeken per jaar niet te halen, en ik eigenlijk nog maar een pagina of 100 hoef om hem uit te hebben)

Herman Koch – Eten met Emma. Over iemand die schrijver wil worden en niet zo goed is met de vrouwtjes. En in Barcelona woont. Verder dan deze samenvatting kom ik niet. Oké, ik heb net al opgebiecht dat ik een cultuurbarbaar ben, maar ik ga het nu nóg erger maken: ik snapte dit boek niet. Misschien waren er een paar bladzijden uit het e-book verdwenen of zo, maar ik had nou echt geen idee wat precies het probleem van de hoofdpersoon was.

Lionel Shriver – De Mandibles. Over hoe een familie moet overleven in de grootste economische crisis ooit (zeg maar, een crisis die zo erg is dat voormalig brave burgers je bruut overvallen omdat ze anders sterven van de honger). Dit was mijn lievelingsboek van de vakantie, ik kon ‘m echt niet wegleggen, ondanks het vrij hoge ‘Ik ben Lionel Schriver en ik ben een libertariër’-gehalte. Superinteressant om te lezen wat er allemaal gebeurt, leuke personages, topboek.

Herman Koch – Geachte heer M. Ja, had gewoon lekker twee Herman Koch-boeken op m’n e-reader gezet want je hebt vakantie of je hebt het niet. En ja, na Eten met Emma durfde ik het toch nog aan om deze ook open te slaan. Dit boek gaat óók over een schrijver, en over zijn buurman die hem vanuit zijn eigen huis bespioneert. En over een vermiste leraar. Dit boek snapte ik dan weer wel, maar ik ga er niet te veel over verklappen. Je moet hem namelijk zelf lezen, hij is erg goed.

(Bij elkaar heb ik voor mijn doen helemaal niet zo veel gelezen, maar de meeste hadden nogal veel bladzijden)

Grotten Matala

Altijd leuk, fotograferen op begraafplaatsen (dit was dus nog steeds bij de grotten op Matala)

Wat minder leuk was

  • Ik ben een oorbel kwijtgeraakt die ik met kerst van Tim had gekregen :(((
  • Ik heb een keer per ongeluk een vleesgerecht besteld en dat was echt zo naar. (Wel mijn eigen schuld trouwens, zat niet op te letten.)
  • Soms was het gewoon echt TE WARM op ons balkon???
  • We hebben helemaal geen kri-kri’s gezien!

Overige observaties

  • Grieken zijn erg aardig en waar wij zaten spraken ze vaak griezelig goed Nederlands. Zeg maar, niet alleen ‘goedenavond, hoe gaat het?’ maar ook ‘niet goed, geld terug!’
  • Ik heb tijdens de vakantie iedere nacht zo’n 9 uur geslapen. Ik dacht dat ik na een weekje wel uitgerust zou zijn en met één nachtje af zou kunnen, maar dat gebeurde niet. Misschien heb ik echt zo veel slaap nodig.

Conclusie

Zeer warm, zeer mooi, zeer lekker gegeten: vakantie geslaagd. En nu ga ik pompoen eten en kaarsjes aansteken en mijn konijnenorensloffen dragen, want de vakantie is officieel voorbij.

5 Comments

Filed under op stap

Tagged as ,

by | June 5, 2017 · 13:01

gedachten over de maand mei

Salut mes amis, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Het is buiten lekker weer, en ik heb zo afgesproken met mijn vriendinnen, dus het leven lacht me toe, laten we maar zeggen.

Deze maandoverzichten beginnen me een beetje tegen te staan. Deels omdat ik mezelf erg saai vind als ik ga nadenken over wat ik allemaal uitvoer, deels omdat ik heel veel moet weglaten (nu klinkt het alsof ik hele dramatische dingen meemaak, maar zo bedoel ik het niet, het is meer dat het allemaal juist niet boeiend genoeg is om te vertellen). Maar goed, ik vind het ook wel weer leuk om een beetje herinneringen op te halen, en ik vaar goed bij routine, so here we go again!

***********100***********

Om maar te beginnen met het coolste dat er deze maand gebeurd is: mijn opa werd 100!

Jup, best wel oud, zeker als je bedenkt dat ik 26 ben, en zijn alleroudste kleinkind. Hij trouwde pas laat – vandaar. En inmiddels is hij dus 100. 100! Kun je het je voorstellen? We zijn met de familie gaan lunchen, en dat was erg gezellig. Mijn opa is extreem vergeetachtig maar hij houdt wel veel van eten en van mensen, dus het was een goed uitje. (En omdat iedereen vraagt of Aboutaleb op bezoek kwam: nee, maar ja, die man  heeft het natuurlijk ook achterlijk druk, vooral als je bedenkt dat de verjaardag van mijn opa één dag plaatsvond voordat Feyenoord kampioen zou worden. Hij kreeg trouwens wel een kaartje van Aboutaleb en chocolade met zijn hoofd erop (?) (en met de Euromast en andere Rotterdamse dingen) (en er kwam wel iemand anders van de gemeente hoor, geen nood, de overheid is ons niet vergeten).)

Vakantie

Een vrij groot gedeelte van mei had ik vakantie. Daar kan ik me ondertussen niet meer zoveel bij voorstellen. Vakantie? In Frankrijk? Wat deed ik daar dan? Het voelt alweer ZO lang geleden. Maar het was wel heerlijk – lekker veel wandelen, de bergen zien, 937 boeken lezen, gezellig met mijn ouders en zusje zijn. Het weer was trouwens maar zo-zo, maar goed, dat mocht de pret niet drukken. De lavendel ruik je ook wel als het regent.

(Oké, eigenlijk roken we helemaal geen lavendel, maar wel andere geuren. Berglucht, of zand, of marseillezeep, weet ik het.)

Lekker aan mijn vervallen lichaam prutsen

Mei was ook de maand waarin ik opnieuw begon bij de fysio. Tot nu toe lijkt het te helpen, maar dat komt misschien ook doordat mijn fysio me heeft VERBOTEN om  hard te lopen, en ik, als ik niet ren, eigenlijk maar weinig last heb van knieproblemen. Maar we zullen het zien, ik heb goede hoop.

Tevens ben ik maar eens naar een nieuwe tandarts gegaan. Tot nu toe ging ik altijd naar de tandarts bij mijn ouders in 010, maar nu ik fulltime werk vond ik het wel eens tijd worden voor een tandarts hier in de buurt. Nu was ik vanwege een verhaal van een vriendin, die toen ze van tandarts wisselde ineens allemaal wortelkanaalbehadelingen nodig bleek te hebben terwijl ze daarvoor nooit één gaatje had, erg huiverig voor deze verandering.

Dat bleek gegrond. Ik had meteen een gaatje (voor het eerst in 10 jaar of zo?) en het spalkje achter mijn tanden (je weet wel, dat ding dat je krijgt als je een beugel hebt gehad) was ineens kapot (terwijl dat daar ook al 11 jaar zat of zo?). JANKEN. Inmiddels is het gaatje gevuld en het spalkje eruit. Er gaat binnenkort een nieuwe in. Zonder spalkje voelt het echt heel raar, net alsof iemand de hele tijd druk op mijn tanden zet. Dacht dat dat jullie wel zou interesseren.

Andere shizzle———————————————————-

    • Ik ben naar The Vegan Junk Food Bar geweest. Twee dagen achter elkaar. Het was het waard, het was heerlijk, jullie moeten er echt heen. Kijk maar:

 

  • Ik bracht voor het eerst sinds een jaar of zo weer eens een bezoekje aan de bibliotheek. Ik lees best veel maar ik haal eigenlijk nooit wat bij de bieb omdat ik a) veel boeken krijg/koop b) veel boeken van andere mensen leen c) veel boeken online leen. Maar nu was ik er, en het was fijn, het was mooi, het was goed. Ik wil weer iedere drie weken naar de bieb, net als vroeger, en dan meteen 10 boeken lenen. Dat was nog eens een leven.
  • Tim en ik keken eindelijk Fantastic Beasts And Where To Find Them. Als die-hard Harry Potter-fan is het best gênant dat ik zo lang heb gewacht, maar ik had na het zien van de trailer gewoon niet zo het idee dat ik het een leuke film zou vinden, en daar kreeg ik wel een beetje gelijk in. De film was vooral leuk omdat we de hele tijd grapjes konden maken over Colin Firth (of nee, Farrell) en We Need To Talk About Credence. Maar ben wel blij dat ik hem gezien heb.
  • Eigenlijk heb ik deze maand in mijn vrije tijd maar twee dingen gedaan: vreten en schrijven. Ik heb echt heel veel geschreven, ik leek wel een machine. Helaas alleen niet op mijn blog. Ik kan die dingen niet zo goed combineren.
  • Ik heb heimwee naar Parijs.
  • En supererge hooikoorts. Ik heb het altijd vrij laat (pas in mei), maar dit jaar kwam het pas zo laat dat ik even de hoop had dat ik eroverheen was gegroeid. Niet dus </3
  • Lievelingslied van de maand: Marilyn van Indochine. Kende ik natuurlijk al 3497 jaar maar soms trekt een nummer je ineens vanuit het niets veel meer dan ooit. Moet wel lachen om mezelf, omdat ik vroeger altijd als ik die clip zag dacht “jezus doe anders ff niet zo g0thic of zo grow up” maar als ik er nu naar kijk vind ik het eigenlijk wel euh … prima. Weet niet zo goed of dat een teken is dat ik steeds kinderachteriger word, of juist eindelijk volwassen.
  • Andere lievelingslied van de maand: It takes a fool to remain sane van The Ark. Speaking of a nummer dat ik serieus al 9 jaar ken. Ik was vroeger, toen ze nog bij elkaar waren, echt MEGAGROOT fan van The Ark en ik hing er heel mijn leven aan op en zo, maar dit nummer (dat de lievelings is van heel veel Ark-fans) sprak om een of andere reden niet zo tot mijn verbeelding. Maar … toen … op een gewone dinsdagavond … snapte ik het ineens. Of nou ja, beter gezegd, het klikte, want snappen deed ik het ook al. Maar ik voelde het niet, of zo. Nu wel.

And if you think I’m corny / Then it will not make me sorry / It’s your right to laugh at me / And in turn, that’s my opportunity / To feel brave

(En nu voel ik me meteen heel corny, dus ik denk dat het past of zo)

Voor iedereen die zich nu afvraagt of ik ooit zeg maar, wel eens nieuwe muziek luister i.p.v. dingen die ik op zich al jarenlang luister: nee.

JUNI

OMG JUNI WEET JE WAT IK DAN GA DOEN. Ik ga dan 2 keer naar een RuPaul’s Drag Race-show! Ohmygod! Zoveel zin in! Verder weet ik het nog even niet, vast een heleboel saaie dingen, en misschien nog wel iets anders spannends, wie zal het zeggen?

7 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as , ,

by | August 20, 2016 · 10:47

over waarom het eigenlijk best wel prima met mij gaat

Hallo lieve lezers, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Dankzij de twee voorgaande zinnen heb ik wel een beetje het gevoel alsof ik acht jaar oud ben en een brief naar mijn penvriendin Annabel aan het schrijven ben, maar op een of andere vreemde manier bevalt me dat wel.

Maar ja, ik heb dan ook best wel een goed humeur – en niet eens om één reden, neen, het leven lacht mij momenteel op meerdere fronten toe! Omdat geluk er is om te delen, heb ik ze op een rijtje gezet:

Studie/werk (oftewel: Dat Ene Waar Je Heel Veel Uren Per Dag Mee Bezig Bent En Waar Je Je Hele Identiteit Aan Ophangt, Tenzij Je Moeder Bent)
Nou, zoals jullie misschien wel niet weten, ben ik vorige maand afgestudeerd! Ik volgde een eenjarige onderwijsmaster, zodat ik in plaats van alleen ex-student Nederlands ook docent Nederlands kon worden. Spoiler: hoewel ik mijn onderwijsbevoegdheid heb behaald, ben ik nu geen docent. In plaats daarvan heb ik nu een baan als copywriter! Ik ga fulltime werken bij een heel leuk bedrijf in Amsterdam-Noord, dus ik mag lekker vijf dagen per week met de pont naar klein-Rotterdam. Hoewel ik het al een tijdje wist, heb ik eergisteren mijn contract getekend, vandaar dat ik het nu pas durf te vertellen. Maandag ga ik beginnen. Ik heb er echt heel veel zin in.

amsterdam noord

Eindelijk terug

Mijn knie (oftewel: Mijn Beide Knieën)
(Zoals jullie zien, behandel ik alle onderwerpen in aflopende mate van belangrijkheid)
Mijn fysiotherapeut had al een paar weken geleden gezegd dat ik wel eens kon proberen om voorzichtig hard te lopen, maar ik dacht, why bother als ik niet eens pijnloos gewoon kan wandelen. Op vakantie (zie mijn volgende punt) had ik echter zo griezelig weinig last van mijn knieën dat ik het wel móest proberen. Nou ja, als ik thuis was dan, want ik had mijn sportspullen uiteraard niet bij me in Engeland. Toen het eindelijk zover was voelde ik mijn knieën helaas al vóór het rennen omdat ik de dag daarvoor de hele dag in de auto had gezeten, maar ja, toen kon ik me natuurlijk niet meer inhouden.

Het was niet echt leuk. Hardlopen terwijl je bij iedere stap doodsbang bent dat het zeurende gevoel in je been omslaat in ‘iets ergs’, is niet bepaald prettig. Desondanks had ik na 2,5 kilometer in 20 minuten (ja sloom maar ik moest dus rustig aandoen en veel tussendoor lopen) niet veel meer pijn dan aan het begin. Donderdag deed ik een tweede poging en die 3,25 kilometer in 27 minuten had mogelijk nog minder impact op de pijn. Dus ik ben heel blij.

Wat overigens niet wil zeggen dat ik er al ben, mijn knieën blijven zeuren en ik blijf heel voorzichtig, maar goed, in februari ging het al na een kwartier mis, dus kun je nagaan…

De vakantie (In Cornwall Dus)
Jup, ik ben dit jaar voor de tweede keer met mijn ouders op vakantie geweest, maar mijn vriend kon niet omdat hij net een nieuwe baan heeft, en mijn ouders hadden me gewoon ingeschreven voor de boot naar Dover toen ik nog zei dat ik niet meeging. Ze kennen me goed. Het was een heerlijke vakantie, ook omdat we voor het eerst sinds jaren een compleet gezin waren: mijn broertje (23) en zusje (18) gingen ook mee.

Voor wie het wat boeit: we gingen dus naar Cornwall, waar vrienden van ons wonen (een stel van 78, waarvan de vrouwelijke helft meer energie heeft dan de rest van ons bij elkaar, echt bizar). Het was heel gezellig, en ik heb heel veel lekkere dingen gegeten, heel veel mooie wandelingen gemaakt, heel veel spullen die ik niet nodig heb gekocht, heel veel boeken gelezen, en heel veel gelachen met mijn Geschwister.

Een ander hoogtepunt was dat ik voor het eerst in mijn leven een medevegan heb ontmoet die ik zowaar níet van het internet ken; de 13-jarige (!) kleinzoon van onze vrienden is ook overgelopen naar the dark side! Hij is echt supercool en maakt allemaal dingen die ik als 25-jarige niet eens kan maken. Onze moeders waren ook blij, want die konden het nu uitgebreid hebben over het feit dat het zo veel lastiger is om veganistische vegaburgers te kopen dan vegetarische.

Harry Potter and the Cursed Child (Spoilervrij, Een Soort Van)
We moeten het ook even over de nieuwe HP hebben. Om te beginnen: ik was eigenlijk niet van plan om dat boek te lezen, ik wilde gewoon een keer (volgend jaar of zo, als het niet meer zo onmogelijk is om kaartjes te bemachtigen) naar het toneelstuk, aangezien het boek geen roman is, maar een toneelscript met een kaft. Alleen… toen kwam ik erachter dat alle andere crazy fangirls zich óók niet inhielden en ‘m gewoon binnen één dag uit hadden, dus toen dacht ik, het is mooi geweest, ik ga dat ding ook kopen.

AND I LOVED IT. Nee echt. Iedere pagina was doordrenkt van emotie en wijze levenslessen en ik had een buitengewoon prettig weerzien met mijn lievelingspersonages en wat Malfidus en Ginny zeiden over hun schooltijd, JANKEN. Oké, het verhaal was niet zo geloofwaardig en totaal kort door de bocht, maar ik kon me daar vrij goed overheen zetten omdat ik weet dat het een toneelstuk is en geen echt boek. Niet dat toneel nooit geloofwaardig is, maar je hebt op het podium nou eenmaal minder de tijd ]om lange verhalen te vertellen (hebben jullie nooit Orlando gezien of zo?)

Toen ik na het lezen op internet keek, bleek ik echter zo’n beetje de enige te zijn die het geweldig vond. Bijna alle andere HP-superfans willen het boek graag op de brandstapel gooien. Jammer maar ja. Their loss.

Concerten (Ja, Meerdere!)
1. Ik heb tickets gekocht voor Placebo! Ik twijfelde heel lang omdat ik dacht dat er niemand mee wilde, maar uiteindelijk offerde mijn vriend zich op. Dat betekent best wel wat, aangezien hij er echt niets aan vindt. Ik heb er zoveel zin in en luister tegenwoordig weer ongezond vaak naar Placebo. Echt, hoe heb ik ooit níet ongezond vaak naar Placebo kunnen luisteren?
2. Binnenkort ga ik trouwens ook naar PJ Harvey! Dat heb ik nog helemaal niet verteld. Ook hier heb ik veel zin in, al moet ik toegeven dat ik mezelf nog even wat enthousiaster moet maken door meer naar het nieuwe album te luisteren, daar ben ik om een of andere duistere reden (Placebo) nog niet aan toegekomen. Maar ik heb nog twee maanden, dus het komt wel goed, lijkt me zo.
3. Ik ben er net achter gekomen dat Frank Turner op 5 september in het Amsterdamse Bostheater komt en er zijn volgens mij nog kaarten……………….

20 Comments

Filed under leven

Tagged as , , ,

by | August 16, 2016 · 12:21

een superexotisch oord genaamd ‘thuis’

cornwall zonsondergang

Niet thuis

Natuurlijk, ik had best wel wat langer in Cornwall kunnen blijven. Beetje lezen, beetje wandelen langs al die prachtige rotskliffen, beetje rondkijken in charity shops en dan ondanks al mijn goede voornemens alleen maar dingen kopen bij New Look (niet echt ecofabulous, sorry, maar ik heb wel echt een prachtige nieuwe jurk). Na een week moest ik echter weer de boot terugnemen naar het vasteland. Stiekem vond ik dat niet eens zo heel erg.

Als kind ging ik iedere zomer drieënhalve week naar Frankrijk. Dat was leuk, maar ook net iets te lang, waardoor ik aan het einde van de vakantie vaak hevig terug naar huis verlangde (soms kreeg ik de laatste twee dagen ineens intense heimwee, echt grappig eigenlijk, want wat is nou twee dagjes op vijfentwintig dagen?). Eenmaal thuis had ik het gevoel alsof ik hier jaren niet geweest was – de woonkamer voelde als gloednieuw, mijn dagelijks leven leek zowaar interessant, en die drie of vier Donald Duckjes die op me lagen te wachten, waren net verjaardagscadeautjes. Thuiskomen was net zo fantastisch als, of misschien wel beter dan, vakantie.

Inmiddels ben ik twee tot drie keer zo oud als in de heimweedagen, maar behalve dat ik nooit meer zo lang weg ben dat er een werkelijk groot gemis kan ontstaan, is er niet veel veranderd. Ik ben er gelukkig achter gekomen dat ik geen heimwee nodig heb om thuis als een exotisch oord te laten voelen – op vakantie willen blijven betekent niet dat ik niet naar huis wil. Het enige dat anders is, zijn mijn exacte objecten van begeerte: in plaats van naar mijn lego verlang ik nu vooral naar mijn blender, in plaats van de kinderen uit de straat mis ik mijn vriend, en in plaats van over de woonkamer van mijn ouders droom ik nu over die hoek van mijn studio waar een bank en een tv staan (die tv is trouwens nog steeds niet aangesloten, maar het gaat om het idee).

En dan zit ik ineens hier, gewoon achter mijn bureau, op mijn computer (waarvan ik de kabel gisteren een uur lang moest zoeken dankzij mijn vakantieverstoppraktijken), en dan is alles zo leuk, zo nieuw, zo bijzonder, en zo goed.

6 Comments

Filed under leven

Tagged as , ,

by | June 26, 2016 · 17:30

de wachtkamer van de vakantie

Geloof het of niet, maar ik heb bijna vakantie. Nou ja, vakantie, vakantie: je kunt het ook gewoon werkloosheid noemen, want over drie weken ben ik klaar met mijn studie en stage en dan ‘heb’ ik dus niets meer. Na een bachelor van vier jaar (ik ging naar Parijs en liep mijn eerste stage, oké), een master van een jaar en nog een master van een jaar gaat De Rest Van Mijn Leven nu eindelijk eens beginnen.

Ik gebruik het woord ‘eindelijk’ niet omdat ik zo graag wil dat het voorbij is, maar omdat het al met al toch wel lang geduurd heeft, dat gestudeer van mij. De tijd is snel gegaan, maar ook weer niet zo snel dat ik niet heb gemerkt wat er allemaal is gebeurd, wat er allemaal is veranderd.

(Voor wie zich nu zorgen maakt over mijn aankomende werkloosheid: niet doen hoor. Het komt wel goed met mij, misschien niet binnen drie weken maar vast wel snel daarna. Al hoop ik natuurlijk dat het wél binnen drie weken is, zou toch relaxt zijn.)

Ik heb nog geen idee hoe de weken na de drie weken ingericht zullen worden, of ik veel bezig zal zijn met zoeken of vrij snel iets zal vinden, of ik gauw moet beginnen of lang moet wachten, of ik nog op vakantie kan of dat ik toch in paniek ga raken (of allebei). Ik weet nog niet waar ik me op moet verheugen of waar ik bang voor moet zijn. Mijn zomer is een onbeschreven blad, maar ik ben helaas niet in mijn eentje verantwoordelijk voor wat erop komt te staan.

Wat ik wel weet: ik heb zin in de vakantie, hoe die er ook uit komt te zien. Zin om op een terras te zitten (sorry, lekker basic), zin om Summer Jam te luisteren (dat was dé zomerhit van toen ik 12 was, zoiets vergeet je niet), zin om naar Parijs en Londen te gaan (nee, staat niet op de planning, maar ik heb gewoon heel specifiek ZIN in deze twee steden, ik droom er zelfs over, kan het ook niet helpen), zin om naar het strand te gaan (iets dat ik echt nooit doe, zou leuk zijn om daar op mijn 25ste eens verandering in te brengen), of het park (dat doe ik wel al vaak, no worries), en om boeken te lezen waar ik anders niet aan toe kom (lees: Career of evil van J.K. Rowling (ik bedoel Robert Galbraith)), om gewoon niet meer bezig te zijn met alles dat nog gedaan moet worden. Alleen van die vooruitzichten al schiet mijn endorfinegehalte zo omhoog dat ik mezelf bijna niet meer herken (wie is dit rare blije mens??!?)

Nog een paar weken doorbikkelen, en dan is dit collegejaar echt echt echt klaar. Ik heb ergens al een beetje het gevoel dat het al zover is, maar dat komt doordat ik geen les meer hoef te geven en ik mijn belangrijkste onderzoek van dit jaar al heb afgerond. Met andere woorden: ik moet nog dingen doen, maar echt zwaar wordt het niet meer.

Ik heb nu de neiging om een beetje te gaan lanterfanten, om geen to do-lijstjes meer te maken en alleen maar Orange Is the New Black te kijken en vegan barbecuerecepten op te zoeken, maar dat kan/mag eigenlijk nog niet, want ik zit nu nog niet in de vakantieperiode, ik zit in de wachtkamer van de vakantieperiode/werkloosheid/De Rest Van Mijn Leven.

En weet je?

Het is hier best leuk.

5 Comments

Filed under studie/werk

Tagged as , ,