Foto door Julia
Een van de meest tragische dingen aan ouder worden is dat de populaire celebrity’s du jour steeds jonger worden. Hiermee doel ik niet op alle gezichtsverbouwingen die zij regelmatig ondergaan terwijl jij steeds verder verschrompelt, maar op het feit dat de ouder wordende modellen/acteurs/muzikanten telkens weer worden ingeruild voor vers showbizzbloed – op een gegeven moment zelfs jonger dan jijzelf. Ik weet nog goed hoe beroemd Dakota Fanning in mijn tienerjaren was en hoe erg ik dat vond. Zij was drie jaar jonger dan ik, niet alleen op het scherm maar ook ‘in het echt’ – en nu al zo succesvol. Wat kon ik dan nog doen met mijn leven?
(Het ironische hieraan is dat ik helemaal geen acteerambities heb en dus eigenlijk ook niet mag betreuren dat ik voorbijgestreefd word door iemand die later geboren is dan ik. Toch doe ik het. Een beetje.)
Dit is overigens niet de reden waarom ik altijd een hekel had aan zangeres Birdy, die een megahit scoorde toen zij vijftien was en ik twintig. Aan Birdy had ik gewoon een hekel omdat ze irritant was. Dat Skinny Love-gezever werd con-ti-nu op de radio gedraaid, ‘s ochtend, ‘s middags, ‘s avonds, het leek wel alsof er geen andere nummers meer bestonden, en dat terwijl het helemaal niet mooi of interessant klonk – ik vond het maar een suf, laf zeikliedje.
(En ik bedoel, sorry hoor, maar een artiestennaam als ‘Birdy’, dat is toch ook iets dat alleen maar verzonnen kan zijn door een prepuber???)
Maar goed, inmiddels zijn we ook weer vijf jaar verder en ben ik veel meer zen (zenner?) dan in mijn jeugd, dus toen een vriendin aan mij vroeg of ik mee wilde naar Birdy, lachte ik geen woedende heksenlach. Sterker nog: ik zei dat ik het zou overwegen. Dus ik ging wat nummers van deze zangeres luisteren, benieuwd waarom Julia daar nou zo graag naar toe zou willen. En weet je? Ik begreep het nog ook. Ondanks dat dat kind nog steeds geen twintig is (!), zit haar laatste album hartstikke goed in elkaar. De liedjes zijn mooi, interessant en absoluut niet laf en zeikerig.
Dus ik zei ja tegen Julia, en gisteren gingen we naar het concert. Het eerste dat me opviel was de enorme rij waarin we moesten gaan staan om binnen te komen, zelfs al was het voorprogramma al begonnen toen wij aankwamen. Het tweede dat me opviel was dat de meeste mensen in de zaal nog ouder waren dat wij. Dat was erg fijn, want daardoor voelde ik me toch weer net wat minder bejaard.
En toen Birdy ging zingen en spelen, vergat ik hoe jong ze is. Zo kinderachtig klinkt ze namelijk niet. Plus: daar hou je je niet mee bezig tijdens een concert. Dan heb je wel betere dingen te doen dan nadenken over de leeftijd van de artiest (althans, als het een goed concert is tenminste). Ik had er in ieder geval geen tijd voor. Ik genoot te veel – zelfs van Skinny Love.
Het was prachtig, die onderwatermuziek, en Julia en ik willen onze haren nu ook laten groeien tot onze navel.
We hebben besloten dat we daar nog niet te oud voor zijn.
