“Alles goed?”
“Mijn favoriete band gaat uit elkaar!”
Okee, okee; ik lig er niet huilend wakker van en eigenlijk was het niet eens mijn favoriete band, maar een beetje verbouwereerd ben ik toch wel. The Ark, uit elkaar.
Twee jaar geleden begon ik naar ze te luisteren, ironisch genoeg een paar weken nadat ze een concert in Rotterdam hadden gegeven. Sindsdien wacht ik ongeduldig tot ze Nederland weer aandoen, maar tevergeefs. Een Greatest Hits Tour deze zomer door Scandinavië, en dat was het dan.
Eigenlijk luisterde ik de laatste maanden vrij weinig naar hun muziek. Ik vond hun liedjes wat flauw geworden, de teksten te cliché, de stem van Ola Salo ergerde me. Ik had niet meer het gevoel dat ik twee jaar geleden had, toen ik nog geen genoeg kon krijgen van hun catchy riedeltjes, me niets te camp was en ik dagenlang kon teren op een nieuw danspasje van frontman Ola Salo. De wiskundelessen bracht ik glimlachend door wanneer ik het tussenuur daarvoor naar The Ark had geluisterd.
Mijn eindexamenjaar werd een bijzonder vrolijk jaar vol glitters en veren, en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.
Als ik hun concerten op internet bekijken valt het me altijd op hoeveel energie er van The Ark afstroomt, hoe gelukkig ze lijken. Hoe zelfverzekerd Ola Salo met zijn net-twee-kilo-teveel toch half ontkleed over het podium danst alsof hij een topatleet is en hoe iedereen daar in meegaat. Hun enthousiasme is minstens even aanstekelijk als hun nummers. Al twee jaar lang kan ik niet wachten totdat hier in levende lijve getuige van mag zijn.
Nog een half jaar en dan is dit over, basta. Ik ben bang dat ik mijn Lowlandskaartje maar moet verkopen en in plaats daarvan een rondreis langs alle concertpodia van Scandinavië moet maken. Dat ben ik eigenlijk wel aan hen, en aan mezelf, verplicht.
Je hebt in ieder geval nog iets kunnen doen voor The Ark, door over ze te schrijven.
Ik heb ff naar een optreden gekeken op YouTube… tja…Ik denk dat je beter naar Lowland kan gaan. Grtz
:'(
Sorry hoor LiesjeL… het zag eruit als een leuk bandje om een keer op Pinkpop oid te zien… maar ja.. als het een (goed?) Excuus is voor een scandinavisch tipje.. Ook goed natuurlijk, maar op zo’n festival is toch veel meer te beleven qua muziek en nieuwe ontdekkingen. Da’s tenminste mijn ervaring met festivals (lees vnl NSJ en The Hague Jazz)
Hmmm, ik heb er ooit een CD van gekregen, die ik nog steeds niet gedraaid heb omdat het hoesje me afstoot. Toch maar eens proberen dus?
Het was zeker We are the Ark? Die cover is inderdaad weerzinwekkend.
En ja, ik zou hem maar eens proberen als ik jou was! Sommige nummers (zoals de eerste) zijn wel erg camp, maar als je er eenmaal aan gewend bent is het een hele fijne cd.
Pingback: hallo wat doe jij | vijf koffie graag