Welkom allemaal en excuses voor de radiostilte. Ik had het druk met van alles en nog wat, waaronder mijn schreeuwende geweten. Ja, mijn geweten schreeuwde. En niet eens zachtjes hè, nee gewoon keihard. Ik heb er nog steeds hoofdpijn van.
Het zit zo: ergens in een aprilnacht van dit jaar lag ik wakker. Ik lag wakker en ik maakte me zorgen over het feit dat er nog steeds mensen zijn die vrijwillig dode dieren eten. Ik snapte er niks van. De vee-industrie is ontzettend gruwelijk en wreed en verwoest de aarde. Ik at zelf al negen jaar geen vlees en vis meer, maar ondanks mijn goede voorbeeld bleef iedereen om me heen gewoon kipschnitzels kopen, alsof ze van honger zouden sterven wanneer ze kozen voor een plantaardig alternatief. Er ging iets grondig mis, maar wat dat precies was, wist ik niet.
En toen kreeg ik een gek ideetje. Voordat ik ga vertellen wat, moet ik eerst iets bekennen: ik ben niet heilig. Daar zijn heel veel redenen voor (heeel veel) (nee maar echt), waaronder dat ik nog steeds zuivel en eieren at, terwijl deze industrie ook zorgt voor pijn en dood. Haantjes worden levend door de versnipperaar gegooid, kalfjes en hun moeders worden genadeloos uit elkaar gehaald, dieren die niet genoeg eieren of melk produceren worden ook gewoon doodgemaakt. Veganist worden was echter nooit een optie voor me, omdat ik dacht dat het dramatisch moeilijk zou zijn.
Maar die nacht dacht ik: misschien moet ik het gewoon doen. Misschien moet ik niet zoveel kritiek hebben op anderen en zelf gewoon handelen naar wat ik weet dat juist is. Misschien moet ik gewoon fulltime herbivoor worden. De volgende dag las ik (toevallig, echt!) een blogpost van Fleur over dit onderwerp. Het was een beetje alsof het universum dit expres had gedaan.
Yup, zo was ik (bron)
Sindsdien is mijn leven een tikkeltje veranderd. Ik koop geen kaasblokjes meer, maar kikkererwten. Geen gewone yoghurt, maar sojayoghurt. Geen stroopwafels, maar punseliekoekjes. Het is niet moeilijk, maar soms wel wat gedoe, vooral in het begin. Inmiddels loop ik mijn rondje door de supermarkt gelukkig alweer met mijn ogen dicht en de snelheid van het licht. Buiten de deur is het minder makkelijk: de opties zijn beperkter en ik wilde het anderen niet lastiger maken door te zeggen dat ik iets niet kon eten. Dan stopte ik dus maar weer een stuk taart in mijn mond, gewoon, omdat het makkelijker was dan om het niet doen.
Vaak dacht ik: ik kap ermee, ik word veganist. En dan duwde iemand ineens weer een broodje kaas onder m’n neus en at ik het toch maar op. Dan dacht ik weer: ik kap ermee, ik word veganist. En dan was ik ineens in een restaurant zonder vegan toetjes. Het was een leerproces, laten we maar zeggen, en mijn grens verschoof niet zo snel, maar hij verschoof wel. Want na een paar maanden begon ik mensen ineens in te lichten over mijn lastige eetgedrag en restaurants te bellen met de vraag of bepaalde dingen op de kaart helemaal plantaardig waren of niet. En toen dacht ik ineens: hee, volgens mij ben ik een soort van veganist geworden!
Het duurde even, maar dan heb je ook wat, laten we maar zeggen. Mijn beren op de weg waren als volgt:
- Zoals ik al zei: ik wilde anderen niet lastigvallen. Samen met een veganist eten is best wel veel lastiger dan samen met een vegetariër eten. Maar wat is nou belangrijker, makkelijk zijn of leven naar je principes? Ik eet niet plantaardig om mijn eigen geweten te sussen, ik wil dat de wereld verandert, ik wil dat er een einde komt aan de wanstaltige praktijken die er nu met dieren worden uitgevoerd. Dan heeft het geen zin om braaf te knikken en te lachen en doen alsof je het prima vindt om de producten uit deze industrie te consumeren. Bovendien: alleen mijn vriend eet vaak met mij samen, andere mensen merken zeer weinig van mijn eetgewoonten.
- Ik was stiekem toch wel bang dat het ongezond zou zijn. Er is zo’n vrouw die de hele tijd boeken schrijft over dat veganisme haar rug heeft verwoest enzo, huilie huilie paleo. Best wel eng, toch? Je hoort wel vaker zulke verhalen – maar tegelijkertijd hoor ik ook veel verhalen van mensen die al decennialang veganist zijn en nooit griep krijgen. Daar ga ik liever op af. Vooral ook omdat die vrouw met die zielige rug als veganist al direct klachten kreeg. Hallo, misschien moet je dan even je bloed laten prikken of zo. Het was niet zo alsof ze dacht dat ze geweldig gezond was en dat die rug toen ineens in elkaar stortte. Ik voel me prima, en ik hou panisch in de gaten of ik me prima blijf voelen.
- Ik vreesde dat mijn levensgeluk erop achteruit zou gaan. Ik had geen idee hoe ik moest leven zonder M&M’s. Er is weinig waar ik zoveel van hou als van M&M’s, zelfs al is mijn telefoon een keer gestolen in de M&M’s World Store. Ik vond het niet eerlijk om mezelf zulke lekkere dingen te ontzeggen, terwijl iedereen om me heen het wel gewoon mocht eten.
Maar goed, in de afgelopen maanden ben ik erachter gekomen dat ik de tijd mee heb. Er komen steeds meer plantaardige producten op de markt, steeds meer restaurants hebben vegan opties op het menu (er is in Amsterdam zelf een pizzeria waar je ook kunt kiezen voor vegan kaas!), en het internet staat vol met recepten voor hoe je zelf dingen vegan kan maken – van fancy chocoladerepen tot een tofu-omelet dat echt naar ei smaakt. Ik doe dat soort dingen nooit, maar het idee dat het kan, is geruststellend genoeg om de dierlijke producten te laten staan.
Hoe meer ik erover las en hoe meer ik nadacht, hoe meer mijn eigen tegenargumenten van tafel werden geveegd. Ik kan nu alleen nog maar doen wat logisch is, en wat ondertussen al gewoon best wel normaal aan het worden is – als ik kijk op Facebook en Instagram zijn er ZOVEEL mensen die veganistisch leven! Dat doet me goed. Het wordt mainstream. Ik bedoel, we hebben tegenwoordige vegan restaurants, de blog van De Groene Meisjes is superpopulair, en bij de Jumbo verkopen ze nepkaas van Willemsburger. Het is een goede tijd om veganist te zijn. Sterker nog: ik heb geen excuus meer om het niet te doen.
Er zijn nog zoveel andere dingen die ik er nog over wilde vertellen – over wat ik allemaal wel eet (spoiler: heel veel), over leer, over make-up, over handzeep, over nee zeggen en nog veel meer, maar ik bewaar dit voor andere keren, want ik moet nu even varkens knuffelen (grapje ik ga gewoon studeren). Voor wie er nu al verder over dit onderwerp na wil denken raad ik deze Facebookpagina aan – de stripjes zijn wel heel negatief tegenover vleeseters (de meeste mensen in mijn omgeving reageren gelukkig wel wat chiller) maar ze zijn wel zeer treffend (en grappig). Oh, en de documentaire Cowspiracy (staat gewoon op Netflix), waarin duidelijk wordt gemaakt hoe de vee-industrie onze planeet verwoest, en waarom hier niet meer tegen wordt gedaan.
Goed bezig zeg! Die documentaire heb ik nog niet gezien, meteen even toegevoegd aan mijn lijst 🙂
Dankjewel! Moet je zeker doen, hij is heel goed.
Goed van je! Ik ben zelf in een vergelijkbare fase, maar dan als het gaat om helemaal vegetarisch worden. Ik heb helemaal niks met dieren, maar wel rationele bezwaren tegen doden (mens en dier). Zeker als het puur voor consumptie is, terwijl je heel gemakkelijk zonder kunt. Ik eet buitenshuis heel vaak vegetarisch en dat is eigenlijk nooit meer een probleem. Ik eet nu ‘uit fatsoen’ vlees als mensen dat speciaal klaarmaken, maar weet dat ik me wss in 99% van de gevallen helemaal niet bezwaard voelen om het te laten liggen. Die één of twee stukjes vlees die ik nu per week eet kan ik makkelijk skippen. Maar op een of andere manier krijg ik de knop nog niet om en ga ik allemaal crappy smoesjes verzinnen om naar mezelf toe te verantwoorden dat ik wel vlees mag eten (vooral: vette vis is gezond + in vlees zit veel eiwitten). RAAR. Ik hoop dat ik ook zo’n openbaring heb of de moed verzamel om gewoon te stoppen. Eenmaal gestopt houd ik het denk ik prima vol.
Dit vind ik echt leuk om te horen! Ik dacht namelijk altijd dat jij een hele erge vleeseter was, ik weet niet precies waarom, misschien om een grapje dat je ooit maakte over jullie kippen of zo 😛 Ik was trouwens ook nooit zo’n dierenfreak, ik ben het de laatste tijd eigenlijk steeds meer geworden omdat ik dingen op ging zoeken over veganisme en toen terechtkwam bij allemaal schattige filmpjes over varkens, haha. Maar in principe is mijn keuze ook heel rationeel.
En ja, dat van die crappy smoesjes is heel herkenbaar… ik hoop dat je spoedig zo’n openbaring krijgt, of ergens anders de kracht vindt om maar gewoon te stoppen (misschien is dit het moment?). Succes! 🙂
Haha! Ik was tot een paar jaar terug wel een fervent vleeseter hoor en ik vind het nog steeds echt heel erg lekker, maar ik vind groente etc. ook heel lekker. In het dagelijks leven zou ik vlees inmiddels niet meer missen denk ik. Soms realiseer ik me bijv. opeens dat ik al dagen geen vlees op heb. Het is meer dat ik eens in de zoveel tijd heel erg van een stoofpotje kan genieten en het idee dat ik dat dan ‘nooit meer’ (oké, dramatisch) eet vind ik nog iets te definitief. Net als dat ik het jammer zou vinden om nooit meer pasta ofzo te eten. Ik denk wel dat ik binnenkort een keer om ga, maar heb nu nog niet de drang om het mezelf ‘voor altijd’ op te leggen. Dan denk ik gelijk: ‘jaaaa maar wat kan dat ene stukje vlees zo nu en dan nou kwaad?’ En vervolgens weer: ‘Neppert! Wat nou vlees. Portobello’s zij ook lekker!’ En dan heb ik weer een felle discussie met mezelf en tot nu toe wint de vleeseter steeds 🙁
Oeps ik vergat net mijn naam in te vullen. Ik was Anonymous hoorrrr. ?
Haha ja, dat van dat ‘nooit meer’ had ik ook wel heel erg, dat wilde ik niet tegen mezelf zeggen. Dat zeg ik nog steeds niet zo hard tegen mezelf, ik zeg gewoon: ik wil het NU niet. Maar ik weet dat ik het in de toekomst ook niet zal willen, want dan is het nog steeds even afschuwelijk. Ik kijk gewoon niet te ver vooruit, dat maakt het ook minder ‘eng’ – maar het komt uiteindelijk op hetzelfde neer als wanneer ik wel heel hard zou zeggen dat ik iets nooit meer ga eten.
Lijkt me pittig om je gewoontes/rituelen helemaal te veranderen. Maar misschien is het nog veel lastiger om tegen je geweten in te blijven gaan. Ik was al vlees aan het minderen sinds ik op mezelf woon, maar zal nu ook ‘s kijken naar de vleesvervangers in de supermarkt. Ik hoop dat m’n soja-allergie me niet gaat tegenwerken xD
Trek je dit eigenlijk nog breder dan alleen voedsel? Dat je bijvoorbeeld ook je verzekeraars/banken/etc. jouw geld niet in de bio-industrie laat investeren? Of dat je bewust bepaalde winkels/producten mijd?
Ja inderdaad, tegen je geweten in blijven gaan blijkt uiteindelijk soms moeilijker, of in ieder geval zwaarder 🙂
Als je allergisch bent voor soja moet je wel opletten ja! Er valt denk ik wel vrij veel af. Maar er is vast wel wat voor je, falafel sowieso wel altijd denk ik? En producten op basis van lupine? Peulvruchten zijn ook altijd goede vleesvervangers. Succes!
Wat betreft die verzekeraars en banken: daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Ik ga het uitzoeken! Bij andere producten let ik er wel op, mijn shampoo is in ieder geval helemaal vegan en ik ben nu mijn make-up aan het opmaken, daarna ga ik verantwoorde nieuwe kopen. Hetzelfde geldt voor schoonmaakmiddelen e.d.
Zo cooool!
Hahaha huilie huilie paleo
😀
Allereerst: respect. Ik ben het helemaal met je eens dat de industrie te wreed is. Aan de andere kant denk ik voor mezelf dat veganist worden niet de oplossing is. Ik probeer een signaal af te geven door zo veel mogelijk biologisch en/of met een “beter leven” keurmerk te kopen en er in restaurants naar te vragen. Ondertussen probeer ik mijn vriend ervan te overtuigen dat het NIET waar is dat je bij elke maaltijd vlees of vis moet eten om aan voldoende energie te komen. Ja, die mensen (op de een of andere manier altijd mannen) heb je ook nog steeds. Maar goed, hij sputtert al niet meer dat het biologisch vlees te duur is. Dat is al iets 🙂
Dankjewel! Goed dat je je vriend nog een beetje opvoedt 😉 Mannen zijn daar soms heel raar in ja, op het extreme af.
En tof dat je in restaurants ook vraagt om biologisch vlees, lastig doen is altijd goed. Maar ik zou wel in mijn hoofd houden dat heel veel biologisch vlees eigenlijk niet zulk vrolijk vlees is en dat je dat eigenlijk misschien alsnog niet zou willen eten als je wist hoe het er echt mee aan toe ging (hier staat wat info vanuit vleesetersperspectief: http://www.groenevrouw.nl/online-vleesch/). Maar goed, het is natuurlijk altijd beter dan kiloknallers 🙂
Je hebt gelijk, maar toch geloof ik in biologisch vlees en wel omdat ik denk dat je door het signaal af te geven dat je anders wilt, kunt bereiken dat de leefomstandigheden steeds verder verbeterd worden. Niet alleen voor de productie van het vlees dat ik eet, maar voor al het vlees, zodat mensen die er niet over (willen) nadenken vanzelf ook beter vlees gaan eten. Ik denk dat dat een meer haalbare situatie is dan de hele wereld zo ver krijgen om alleen nog maar vegan te eten. Overigens ben ik absoluut voorstander van flink minderen met dierlijke producten maar helemaal zonder zie ik gewoon niet zitten om allerlei redenen. Hoe lang zou het nog duren voor we vlees kunnen kweken in laboratoria? 🙂
Ja, en op dat punt ben ik het met je eens hoor! Maar ik wilde het toch even zeggen, want niet iedereen is hiervan op de hoogte.
Volgens mij wordt er al vlees gekweekt in laboratoria! En dan is de vraag… hoe lang zal het nog duren voordat het betaalbaar op de markt gebracht kan worden? 🙂
Ja, maar volgens mij is één van de problemen ook dat het niet echt de structuur van vlees heeft en het daardoor nog niet erg interessant is om op de markt te brengen. Al zou je er misschien wel worst en dergelijke van kunnen maken. Oh nee wacht, verwerkt vlees is kankerverwekkend (je mag ook helemaal niks meer tegenwoordig… :P)
Ik vraag me nu trouwens af of laboratoriumvlees beter voor het milieu is dan normaal vlees.
Haha true, maar ja, ik ken tot nu toe nog niemand die worst daarom laat liggen. Dan maar diervriendelijk kankerverwekkend eten, beter toch dan dieronvriendelijk kankerverwekkend eten…
En wat betreft het milieu: daar had ik nog niet echt over nagedacht. Je zou denken van wel, aangezien vlees echt belachelijk milieuonvriendelijk is. Maar misschien is dat laboratoriumvlees dat ook wel. We zullen het t.z.t navragen 😛
Wou ik net gaan slapen, dacht ik nog even een paar blogs checken… En wat een super leuk nieuws zo voor het slapen gaan! Echt geweldig! (en ik moest lachen om paleo) Was je definitief om na Komkommertijd? 😉
Ik heb trouwens heel veel aan http://veganstrategist.org/. Zijn artikelen helpen mij echt om het veganisme op een postieve manier uit te dragen (en om geen ‘zure veganist’ te worden hahaha). Oh en Vegan Feminist Network is vaak ook super interessant.
Hahaha, toch goed dat je het internet hebt verkozen boven slaap! 😀
Nee, na Komkommertijd was ik nog niet definitief om, hoe lekker het ook was, ik was toen met anderen in een vreemde stad en dat is toch niet het moment om te beginnen met moeilijk doen (dat is meer iets voor als je wat meer ervaring hebt met moeilijk doen ;)). Ik heb thuis nog even op mijn gemak erover nagedacht.
En ik heb even snel naar die site gekeken, love it! Toen ik begon te lezen moest ik ineens denken aan dat ik laatst ergens over een youtuber (privileged vegan) las dat zij wel een undercover uit de vleesindustrie moest zijn, speciaal om mensen te verwarren… op deze site staat ook al dat hij ervan wordt verdacht om voor de overheid te werken, haha. Mensen zijn zo raar! Maar heel interessant, ook de andere site, dankjewel!
Ik zou eerder biologisch vlees eten dan helemaal geen vlees.
Met biologisch vlees is ook veel mis. Dieren hebben vaak nog steeds een slecht leven (iets minder slecht, maar toch), ze worden nog steeds tegen hun wil doodgemaakt, kalfjes worden nog steeds bij hun moeders weggehaald en haantjes worden nog steeds levend versnipperd.
Maar goed, niet-biologisch vlees heeft nog altijd een slechter leven gehad.
Dat is dan wel weer een voordeel van Amsterdam, veel vegan zaken en dingen. Trouwens, ik eis hierbij van je dat je een vegan taart maakt voor het taartfest 😀
Wat Kurck zegt vind ik trouwens ook wel een goede, want hoe ver wil je het trekken? Je kunt naar dieren kijken, maar ook naar het milieu, dus duurzaamheid. Qua bank kun je dan trouwens het beste Triodos nemen.
Ja, maar in Rotterdam ook hoor! Bijvoorbeeld Gare du Nord, ben je daar wel eens geweest?
En haha, een vegan taart… dat wordt nog wat. Ik bak nu namelijk nooit wat, dus dadelijk wordt die taart supersmerig en willen jullie nooit meer iets veganistisch eten :’) Misschien moet ik alvast beginnen met oefenen (of stiekem taart in de winkel kopen).
En ja klopt wel. Ik weet niet zo goed waar mijn grens ligt. Ik ben er in ieder geval wel veel mee bezig 🙂 En thanks voor de banktip!
Met ‘er’ bedoel ik trouwens milieu, werkomstandigheden van mensen die mijn kleren maken etc.
Neee, nog nooit geweest! Is dit een uitnodiging voor een date?
Oké, een vegan taart kopen ga ik ook wel akkoord mee.
Ja, dat is een uitnodiging! Ik weet nog niet precies wanneer maar daar gaan wij romantisch samen heen!
Ik probeer weleens vegetarisch te koken, wordt me niet in dank afgenomen en dan wordt er alsnog vlees door heen gemieterd. Erg jammer!
Wat ik wel probeer te doen is steeds vaker biologisch te kopen. Zoals eieren, melk en vlees. Hier is ook nog steeds veel mee mis, ik weet het. Groenten en fruit komen op dit moment voor een groot deel uit mijn moeders tuin. Dus niets mis mee ^^.
Als ik jouw blog zo lees voel ik me ook schuldig. Ik woon niet alleen en heb dus ook rekening te houden met mijn huisgenoot. En die gaat echt niet vegetarisch/veganistisch eten. Helaas!
Ooh en dikke respect voor jou trouwens!
Thanks! 🙂 En goed dat je het probeert, alle beetjes helpen toch? Jammer dat je huisgenoot zo moeilijk doet. Ik snap dat niet echt. Je dwingt hem toch niet om vegetariër te worden? Waarom zou je in hemelsnaam niet één dagje zonder vlees kunnen? Kan hij dat beargumenteren?
ik ben benieuwd naar wat je over leer en handzeep te zeggen hebt!
ken je het boek ‘hamburgers in het paradijs’ van louise fresco? het is een heel fijn naslagwerk over de voedselindustrie, over waarom die nu is zoals die is en wat de gevolgen daarvan zijn.
Nee, dat ken ik niet, ik zal het eens opzoeken! Bedankt voor de tip 🙂
Het is zeker goed om je principes te volgen. Ik ben zelf vegetariër nu en vraag me soms ook af of ik niet de volgende stap moet zetten. Zeker na het zien van dat vreselijke filmpje over de haantjes, realiseer ik me dat zelfs voor het eten van eieren een winstgevende industrie zit, die elk verlies probeert te voorkomen. Bah.
Ja, het is vrij walgelijk. Succes met je keuze!
Mooi blog! Goed geschreven en knap dat je de keuze gemaakt hebt, ook al is dat niet altijd makkelijk, vooral als je zelf niet in de hand hebt wat er ergens gegeten wordt…
Dank je! Nee, het is niet altijd supermakkelijk, het vergt wat meer voorbereiding (en soms lichtelijk afzien) maar tot nu toe is het echt supergoed te doen! Je moet soms wat creatiever zijn, dat is alles 🙂